Deizmin Hangi Çeşidi Daha Tehlikeli?

Son zamanlarda fikirsel, akidevi, inançsal deizmin gençliği tehdit ettiği, gençliğin imanını çaldığı ve gittikçe yaygınlık kazandığı yolunda söylemler var. Ben şahsen bu görüşlere katılmıyorum. Fikirsel ve inançsal deizmin o kadar da tehdit edici boyutta olmadığına inanıyorum. Bu gülünç düşüncenin günümüz dünyasında yaygın bir şekilde kabul göreceği algısı yanıltıcı. Bence kasıtlı bir yaygara…

İnsanlık düşünsel anlamda ateizm, deizm, Komünizm, Marksizm, Sosyalizm gibi fıtrata, yaratılışa aykırı sapkın düşüncelere eskisi gibi itibar etmiyor. Komünist rejimler çoktan tarihin çöp tenekesinde yerlerini aldı. Artık tüm dünya halkları dine yöneliyor, kurtuluşu dini düşüncede buluyor. Başta İslam olmak üzere Allah inancına sahip büyük dinlere ilgi her geçen gün artıyor. En despot, zalim yönetimler, en ahlaksız rejimler, en katı laikçi yapılar, örgütler halkların gözünde meşru olabilmek için dini, Allah inancını kullanmaya kalkışıyor. Ne kadar ahmak, bağnaz ve dinsiz olursa olsun hiçbir yapı düşünsel anlamda deizmi savunmaya cesaret edemiyor. Ve bilim geliştikçe, doğadaki mucizevi yaratılış keşfedildikçe dine olan yöneliş, Allah inancına olan ilgi daha da artacak.

Ama ne yazık ki aynı şeyi ameli deizm için söyleyemiyorum. İnançsal ve fikirsel değil ama ameli olarak deizm insanlığı, hatta kendini dindar kabul eden kitleleri bile esir almak üzere. Aynı tehdit Müslümanlar için de geçerli. Ameli deizm İslam ümmetinin başına gelmiş en büyük felakettir.

Ameli deizm nedir? Allah’a ve ahiret gününe inandığını söylediği, böyle sandığı halde kişinin günlük hayatında, eylem ve davranışlarında gayet rahat ve tembel davranmasıdır.

Konuyu biraz açayım; bugün Müslümanım diyen insanların çoğu Müslümanlığın çoğu gereğini yerine getirmemektedir. Adam Allah’a, ahiret gününe, cennete ve cehenneme inandığını söylüyor. Kur’an’ın Allah’ın kelamı olduğunu kabul ediyor. İslam peygamberine iman ve sevgisini izhar ediyor. Helal ve haramları, günah ve yasakları İslam’daki şekliyle benimsiyor.

Lakin günlük hayatında bunlar yokmuş gibi davranıyor. Günahı önemsemiyor, harama batmaktan çekinmiyor. Allah’ı, O’nun emirlerini, helal ve haramlarını hayatına karıştırmıyor. Allah’ın onun hayatına müdahale etmesine müsaade etmiyor. Cennet diyor, cehennem diyor lakin onu cennete götürecek, cehennemden koruyacak hiçbir şey yapmıyor. Diliyle ahireti, cennet ve cehennemi kabul ediyor ama eylemleriyle inancını yalanlıyor.

İşte bu ameli deizmdir. Bilinçli veya bilinçsiz Allah’ı hayatına karıştırmama,  O’nun emir ve yasaklarını önemsememe, aile hayatında, ticari hayatında, sosyal hayatında Allah’ı dışlama…

Biz bırakalım fikirsel deizmle mücadele etmeyi, önce ameli deizmi önleyelim. Bizzat dindarları bile tehdit eden bu korkunç musibet ne yazık ki bir virüs gibi yayılıyor. Yardımcı izmlerle birlikte İslami hayatı, Müslümanca yaşamı tehdit ediyor. Kendini dindar sanan, Müslüman kabul eden nice insanın cehenneme yuvarlanmasına zemin hazırlayan, neden olan bu hastalığın tedavisi fikir- eylem birlikteliğidir.

İslam’ı, İslami yaşamı dillerimizden eylemlerimize, hayatımıza aktarabilirsek, sadece dil ehli değil, aynı zamanda hal ehli de olabilirsek, inandığımız gibi yaşamaya çalışırsak o zaman bu büyük tehdidi bertaraf ederiz. Ne fikirsel ve ne de ameli deizmden korkmamıza gerek kalmaz.