Vahiy Kültürü Işığında Bir Baba (2)

İyi babaların çocuklarına bırakabileceği en büyük miras, servet değildir; güzel eğitim ve ahlâktır." hadisi gereği; babanın eşiyle arasındaki ilişki biçimi, konuşma biçimi hem çocukların birbirlerine hem de anne babalarına karşı ilişkilerinin nasıl olması gerektiği konusunda şekillendirici bir role sahiptir. Bir babanın çocuklarına vereceği en güzel şey annelerini sevmesi, değer vermesidir. Çocuğun böyle olması da baba elindedir. Çünkü çocuklar özellikle erkek evladı babasının arkasında gezen bir gölge gibidir...Baba tarafından anneye yapılan bir saygısızlık aynı zamanda çocuğun babaya da anneye de saygısız olabileceği unutulmamalıdır. Çünkü çocuk babasına bakarak onunla özdeşleşme yoluna gidip onu model alır. Baba çocuğu önünde annesini değersiz görürse bu çocukta da tekerrür eder. Her ne kadar bu haslet küçük yaşlarda çocukta ortaya çıkmasa da tohumları atıldığı için bir gün elbette yeşererek açığa çıkacaktır...

Şunu da unutmamak gerekir ki şu zamanda hal dili kal dilinden daha öncelikli gelmektedir. O yüzden bir evlat için anne/baba bir dizidir. Anne/baba da sürekli sahnede yer aldıklarını hatırdan çıkarmamalıdırlar...

"Allah'ım, çocuklarımı iyi eğitebilmem için bana yardım et." hadisi gereği; bir babanın, kendi çoçuğunun önünde annenin koyduğu kurallara uyması çocuğun önünde anneyi yüceltir her ne kadar toplum tarafından kılıbıkça olarak görünse de...

Anne/baba çocuk adına alınan kurallarda/hükümlerde ortak bir plan çizmeli -gerekirse çocuk dahil edilir- ve beraberce uygulamalıdır. Her biri ayrı telden çalmamalı. Bunu fark eden çocuğun her ikisini kullanabilecek kadar kurnaz olduğunu anne/baba unutmayıp ona göre davranmalıdır. Misal çocuk hata yaptığında yargıçlık sadece anneye yüklenmeyip baba da bir yargıç gibi rol alabilmelidir...

Babanın eğitimi sadece çocuk dönemiyle sınırlı olmamalıdır. Çünkü eğitim hayat boyu devam edegelen süreçtir. Gerek iş hayatında gerek ileri süreçte özellikle ergenlik döneminde anne yetersiz kalıp işin içinden çıkmayabilir. Burada imdada yetişen yine baba olmalıdır. Evililik konusunda da gerek kızı için gerek oğluna salih ve saliha bir eş seçmesinde yardımını eksik etmemeli. Kısacası babalık tek bir dönemde saplanıp kalmamalı, ileriki dönemlere de kaydırılmalıdır.

Babanın kendini hem de aile fertlerini bir araya getirip yakıtı insanlar olan cehennem azabından kurtarmak için düzenli bir şekilde sohbet halkası kurması, onlarla cemaat oluşturması elzemdir. Ailenin baba çatısı altında kenetlenmesi her iki dünya adına saadet tablosu oluşturacaktır. Çocukların dışarıda bulunan kötü alışkanlıklardan uzak durup salih bir evlat olması ancak böyle bir baba çatısı altında kenetlenmeyle yakından mümkündür...

Anlaşmaya gidilemediği konularda her iki taraf özellikle baba öfkesini kontrol edip frenlemeli ve aralarındaki problemi çocukların bulunmadığı bir alanda çözmeleri hem çocuk psikolojisi hem de ahlak bakımından daha sağlıklı olacaktır. Anne ve babanın sürekli didişmesi, itişmesi, tartışması, anlaşmaması çocuklar üzerinde malesef kalıcı hasarlar oluşturabilir. Bu yüzden çocukların hayatını es geçip, onlara saygı duymayıp hayatlarını umursamamaya; kendimizi tükettiğimiz gibi çocuklarımızı da tüketmeye hakkımız yok malesef...

Bu süreçlerde de uzlaşmada kadının ön planda olması gerekir. Çünkü erkeğin yapısında genelde yıkmak varken, kadında yapıcılık daha baskındır...

Eğitim noktasında eğer anne eksik ise bu açığı baba kapatmalıdır muhakkak veya her iki taraf birbirinin eksiğini kapatıp bu süreci beraber yürütmelidir...Çünkü eninde sonunda bu eğitim bir şekilde verilmeli/verilecektir...

Vahiy kültürü ışığında bir baba olmanız dileğiyle..

Emine Kösedağ (Konuk Yazar)