Bolşeviklerle olmadı Menşeviklere bakalım!
Sosyalizmin Rusya`da devletleşmesinde iki akım vardır: Bolşevikler ve Menşevikler… Kemal Burkay`ın Kürdistan Sosyalist Partisi (PSK) grubu bunu kabul etmese de hareket tarzı açısından tam bir Menşevik... PKK ise Bolşevik…
Burkay grubunun parti tabanını biraz daha geniş tutma düşüncesi dışında Bolşeviklerden bir farkı yok. Burkay`ı tanıyanlar bilir: Burkay, şiddete bulaşmamış biri değil, şiddeti başarmamış biridir. Onun Güney Kürdistan dağlarındaki gerilla giysisi içindeki fotoğrafları da Talabani üzerinden Öcalan`la ittifak girişimleri de bilenlerin hafızalarında dipdiri duruyor.
PKk nankör olmasa, kendisi için ateist (Allah tanımaz) de değil, antiteist (Allah düşmanı) okumuş bir kadro oluşturma konusunda Burkay`ı minnetle anacak, onun heykelini dikecektir.
Türkiye İşçi Partisi günlerinden 90`lı yılların sonuna kadar Burkay, geçen hafta bu köşede ölüm hikayesi konu edinen Evin`leri ateşe sürüklemede “unutulmaz” bir iz bıraktı. Kürtleri Marksist antiteist bir çizgiye çekmek için canla başla çalıştı. Kürtlerin İslam adına hangi değeri varsa ona karşı savaş açtı, saptırma operasyonları düzenledi, araştırmaya yatkın olmayan PKK çevresine bu konuda eserler ısmarladı.
Burkay, gençlerimizi dinsizleştirdi, Marksistleştirdi, Zerdüşt`ün ateşine doğru koşturdu ve PKK`nin kolları arasına attı.
Türk sağının İslamî eğilimli bir kesiminin Kürt solu kompleksini anlamak kolay değil. Başbakan, Diyarbakır meydanlarında Hz. İyaz (ra)`dan söz ederken hükümet, Diyarbakır`ın İslam orduları tarafından fethini “bir işgal” hatta “katliam” olarak Kürt gençlerinin zihnine kazıyan Burkay`ları bakanları üzerinden “kahraman” diye önümüze koyuyor. Neyin kahramanı? Olsa olsa İslam düşmanlığının…
Burkay, dinsizleştirdiği, ateşe attığı gençlerimiz için özür mü diledi, onun yöreyle İslam arasındaki ilgi konusunda bakışı mı değişti? Hayır… Öyleyse Burkayı hangi vicdanla gençliğin önüne konuyor?
Burkay`dan çok şey çıkarsa bir Gorbaçov çıkar. Marksizmin kucağına atılmış Kürt gençlerine “Marks`ın fotoğrafını indirin, yerine Gorbaçov`un resmini asın!” demenin mantığı ne olabilir? İslam dururken Kürt gençleri neden bu iki alternatife mahkum bırakılsınlar?
Ali Bulaç Beyin çok önemli bir tespiti vardır: “Modern dünyada Müslümanlar, ulus devletlerin baskılarından kurtulmaya çalışırlarken, Batı Aydınlanması`nın vücut verdiği “insan hakları”nın kendileri için koruyucu şemsiye olabileceklerini düşündüler; bunun bir yanılgı olduğu anlaşılıyor.” Bu gerçek biliniyor. Ancak bu kadarı da gerçekten akılları hayrete düşürüyor.
Hükümet, sol güçleri resmi bir alan içine çekmek için PSK`nın liderinin ayağına iki bakan gönderirken, Bolşeviklerden umut kestiği an Menşeviklere sarılırken bazı kurumlar veya onların içindeki kimi yapılar, Bölge`nin İslam kesimlerini “görünmeyen alanlar”a sürüklemek için her yola başvurur bir görünüm içinde. Bu konuda başarısız olmuşlarsa bu, onların emeklerinin azlığından değil, İslamî kesimin şuurundan kaynaklanmaktadır.
Bunu kim yapıyor? Ya Başbakan`ın Bölge`deki kimi konuşmalarını hazırlarken ve bir gazeteye yazdıkları yazıda kes-yapıştır denecek kadar İslamî kesimin Kürt sorunuyla ilgili yaklaşımından alıntı yapan ama kaynak göstermeyecek kadar ürkek danışmanları “Aman ha!” diyor. Ya da Başbakan`ın sola karşı kompleksli başka danışmanları, “Solda çözüm bitmez, artıkları bile işe yarar” diyerek Başbakan`a öneri üzerine öneri sunuyor.
Ama neden hep Başbakan`ın danışmanlarından söz ediyoruz ki… Başbakan, neden dünyaya hep onların gözleriyle baksın ve biz neden onun sorumluluğunu hep danışmanlara yükleyelim?
Başbakan ve arkadaşları, Rize-Manisa meydanlarında “Asım`ın nesli”ni vaat ederken Diyarbakır gençlerini “Haluk nesli”ne dönüştürmek için bir ömür tüketenlerini öncülüğüne bırakmak istiyor gibi davranıyorlar.
NOT:
Geçen haftaki yazıda bir okuyucumuz “budalalar” nitelemesinin yazıda konu edinen kız çocuğunun ailesi için yapıldığını düşünmüş. Dostoyevski`nin “Budalalar” adlı eserinden esinlenen o niteleme memlekette bir “Haluk nesli” yetiştirmeye çalışan solcular için yapılmıştır.
