Havada kep değil, gül rayihası…

Bismillah

“…Umulur ki kurtuluşa eresiniz”

Kur`an-ı Kerim de birden fazla zikrediliyor bu ayet.  Umut ve kurtuluş… Seneler evvel ismi Kerbela`nın fatihi ile müsemma bir yiğit yanına bir avuç yarenini de alarak çıktı yola. “Umulur ki kurtuluşa eresiniz” ayeti şiarınca. Ne çok kanadı ayakları Taif`te taşa tutulan Resulullah (a.s.) emsali. Köy köy mezra mezra dolaştı. Rızayı anlattı. Tufanı işaret etti Nuh misali. Gülüştüler… Nuh a.s gemiyi inşa ederken de “çöl ve gemi” diye böyle gülüşmüştüler… Ne tufana inandı ahali, ne de kurtuluşu işaret eden vahye…

“Gemiyi inşaya devam” dedi Nuh… Biliyordu Allah`ın vaadi haktı. Kendi yolunda ihlas ile çalışanları muvaffak kılacaktı. Bedir`de bir avuç zümreye galibiyeti bahşeden yardımını esirger miydi yeryüzünün halifeliğine talip olan neferlere?

Hayatının son deminde dahi canını ve bedenini davasına siper eden Nuh`un takipçisi bir avuç yareni ile birlikte ahireti yüreğine dünyayı sırtına katıp yürürken bu çileli yolda… Öngörüsü olmalıydı geldiğimiz şu günlerimiz hakkında.

Bir avuç iken nefer nefer büyüyen ve nefesleri ile bu coğrafyaya gül rayihası üfleyen bir zümre şimdi Nuh`un takipçileri… Duçar oldukları her tufan yollarının hak olduğunun bir burhanı…

Bu Pazar günü Batman`daki onur ve gurur kaynağımız olan medresemizden yüz kırk dört âlime kızımızın icazet törenini buğulu gözlerle izlerken, geçmişi izledim yüreğimin en ücra köşelerinden. Dedim “Ey yüreğim şu günlerimize nerelerden geldik nerelerden… Bizlere şu günlerimizi lütfeden Rabbimize layığı ile hamdu senalar olsun. Bizden değil, Rabbim; bu ihsan Âdemin kalbine tövbeyi ilham eden Senin yüceliğinden…”

Bir anne olarak âlime kızlarımızın annelerini düşündüm.  Ne unutulmaz bir gündür Hannece yavrularını İslam`a vakfeden anneler için o gün. Hislerim ve harflerim yan yana dizildi… Yüreğim kördüğüm…

Anneler var;  kızlarını okul derslerindeki başarısızlıkları için hırpalar. “Al eline bir dantel, yaşın geldi geçiyor, çeyizini hazırla diye azarlar.” Bir baltaya sap olamadın sözünü ağzında sakız yapar. Anneler var; kızları hakkında altında arabası, cebinde bol parası olan kısmetlerin hayalini kurar. Anneler var; yegâne gaye ve hedefleri kızlarının iyi bir üniversiteye kapak atması ve iyi bir işte çalışması. Umurunda mı ki kızlarının etiket uğruna başlarını açması. Kızları okusun üniversiteye gitsin de kalmasın kendi ceplerinde parası.  Gerekirse el işi dahi yapar okutur kızını birazda kısıldı mı mutfak masrafı…

Anneler de var; gün yüzü görmemiş, ağyarın nazarı değmemiş kızlarını ilahi rıza uğruna medreseye yollar. İşte eli öpülesi annelerdir bunlar. Kızları için yüreklerinde büyüttükleri tek hülyaları ukbada kurtuluşa erenlerden olmalarıdır. Bu annelerin kızları mezuniyet törenlerinde keplerini havaya atmazlar. Yürekleri ile asumana gül rayihası yollarlar. Bu kızların birçoğu Nuh ve yarenlerinin gemiyi inşa ettiği dönemlerde kundaktaydılar. Gayri kutlu davanın alemdarlığını yapacak ve yarınlarımızı teslim alacaklar.

Bu mutlu gün bir son değil başlangıç olmalı. “Allah`tan ancak âlim olanlar içleri titreyerek korkar” ayeti unutulmamalı. Yüce Mevla`nın âlimleri onurlandıran bu ayetini bir ikaz olarak da algılamalı. Onlar omuzlarındaki sorumluluğun idraki içerisindeler elhamdülillah.

Rabbim âlime yavrularımızı ilmin afetlerinden beri kılsın. Ebeveynleri ile birlikte cennetine alsın.