BENÎ İSRAİL’İN İHANETLERİ

Herhalde Benî İsrail denen kavmi insanlar arasında en iyi tanıyan Hz. Muhammed (sav) idi. Onları çok iyi tanıyordu ki en ufak ihanetlerini bile karşılıksız bırakmadı. Çünkü onların kendi peygamberlerine yaptığı ihanetleri biliyordu. Eğer ihanetlerine karşılık verilmese idi bu durum devam edecekti

Allah Yahudiler için cuma gününü ibadet ve dinlenme zamanı olarak seçmişti. Oysa onlar, Allah kâinatı altı günde yarattı, yedinci gün olan cumartesi günü dinlendi diye Şabat dedikleri cumartesi gününü seçtiler. Yaptıkları şirkti. Çünkü yorgunluk ve dinlenme atfetme Allah’ı bir nevi beşerileştirmekti. Yine bu şekildeki yorgunluğu yakıştırdıkları bir başka sahne Allah’ı güreş tutmakla itham etmeleriydi. Oysa bunlar beşeri özellikleri Allah’a yakıştırmaktan başka bir şey değildi.

Cumartesi günü onlara çalışma yasağı getirildi. Bugünde balık avlamaları yasaktı. Ama bir imtihanın tecellisi olarak cumartesi günü balıklar artıyordu. Onlar yasağı delmek için cuma günü ağlarını suya atıyor, cumartesi günü dokunmuyor ama pazar günü çekiyorlardı. Böylece Allah’ı kandırdıklarını zan ediyorlardı.

Bu kavim daha Hz. Musa (as) aralarında iken buzağıya tapmışlardı. Hem de bir süre önce Kızıldeniz’in ikiye yarıldığını gördükleri halde. Bu mucizeyi görüp buzağıya tapmak ancak ve ancak Benî İsrail’in yapabileceği türden bir ihanetti.

Mısır’dan çıkıp, Kenan diyarına geldiklerinde Hz. Musa’ya; “Sen git Rabbin ile birlikte savaş. Biz burada oturacağız” diyenler yine bu ihanetçi topluluk idi. En olmadık zamanlarda peygamberlerini bu şekilde yalnız bırakabiliyorlardı.

Yine tarihte bugünküne benzer bir taşkınlık yaptıkları bir esnada, Babil kralı onları kılıçtan geçirmiş, kadın ve çocuklarını Babil sürgününe götürmüştü. Kudüs’te kalan kitaplarını bir kuyuya koyup hepsini yakmıştı. Üzeyr, Allah’ın yardımı ile kuyuya inip, tekrar Yahudiliği yaşanılır bir din haline getirdi. Benî İsrail şükredeceğine, Üzeyr Allah’ın oğludur dediler.

Allah’ın kendileri için gönderdiği Zekeriya Peygamber (as)’e iftiralar attılar. Romalıları ona karşı kışkırttılar. Sonra Roma askerlerini rüşvet ile kandırıp, onun üzerine saldılar. Bir ağaç kovuğuna saklanan peygamberi ağaç ile birlikte kestiler. Onun oğlu Yahya Peygamber’i ise zindana attıktan sonra kafasını keserek şehid ettiler. Hz. İsa’ya ise sadece üç yıl peygamberlik yaptırdılar.

Onun için Hz. Muhammed (sav) Medine’ye gelir gelmez onlarla bir anlaşma imzaladı. Ama her zamanki gibi ihanetçi tutumları devreye girdi ve anlaşmaya ihanet etmeye başladılar. Beni Kaynuka Yahudileri bir Müslüman kadının örtüsüne el uzattı. Peygamber bunu karşılıksız bırakamazdı. Onları Medine’den sürdü.

Beni Nadir Yahudileri ise Peygamberimize suikast tertiplediler. Onlar da Beni Kaynuka’nın akıbetine uğradılar. En büyük ihaneti Beni Kurayza yaptı. En olmadık zamanda, düşmanların her taraftan Medine’yi kuşattıkları bir esnada, içeriden düşmanla anlaşıp Müslümanlara ihanet ettiler. Böylece daha büyük bir cezayı hak ettiler. Peygamber kendileri için verilen ölüm cezasını uyguladı.

Kendilerine gönderilen peygamberlere ve en son peygambere ihanet eden bu topluluğun karakteri değişmiyordu. İhaneti bir yaşam biçimi haline getirmişlerdi. Onlara karşı sabırlı olmak, yumuşak davranmak veya cezalarını ertelemek, yeni ihanetlere zemin hazırlamaktan başka bir şey değildir.

İhaneti karakter haline getiren bu topluluğu cezalandırmaktan başka bir çıkar yol yoktur.