Evcil kediler hakkında en yaygın mitlerden biri, suya yönelik korkunç antipatileri. Musluktan akan suyun sesini işittiklerinde anında uzaklaşmaları, püskürtme şişesine karşı otomatik reaksiyonları veya nemli yüzeylerden tedirgin olup uzaklaşmaları, sayısız kedi sahibine aşina görüntüler oluşturuyor. Tabii ki bu genelleme her kedi için doğru değil; Van kedisi veya Maine Coon gibi belirli türler suyla etkileşimden zevk dahi duyabiliyor. Bununla birlikte, çoğu kedi bu klişeyi onaylar biçimde sudan kaçınmayı yeğliyor. Peki, sebebi ne?
Kedilerin suya yönelik gösterdiği bu mesafe, bir sebebe indirgenemeyecek kadar çok boyutlu olabilir. Konuyu açıklamaya çalışan uzmanlar, ev kedilerinin soyuna ve biyolojik yapılarına bakarak bazı detaylara ulaşılıyor.
Evcil kedilerin atalarına dayandığı Afrika yaban kedileri, büyük bir bölümünün kurak bölgelerde yaşamış, avlarını karada yakalamış ve suyla az temas etmiş hayvanlardı. Öte yandan su ile geçmişte yakın ilişkiler geliştirmemiş bu tür günümüzdeki evcil temsilcilerinde de benzer karakterler taşınmasına yol açmıştır. Suya yönelik mesafeli durmak belki de doğuştan gelen bir alışkanlık değil, eğrimsel gelişimin bir mirasıdır.
Bilhassa bazı bilim adamları bu açıklamayı temkinli yaklaşıyor. Kedilerin sadece çöl bölgelerinde değil farklı nemli bölgelerde de yaşamış olabileceği ve bununla beraber suya tamamen yabancı olmadıkları tahmin ediliyor. Tek başına coğrafya, bu tepkiyi açıklamak için yeterli olmayabilir.
Kedileri aslında sudan kaçınmasının nedenleri yalnızca geçmişleriyle ilgili değil. Günlük yaşamda fiziksel rahatsızlıklara neden olabilecek bazı etkenler de rol oynuyor. Örneğin tüylerin suyu çekmesiyle ağırlık artar ve bu da hareket kabiliyetini kısıtlar. Bu durumla beraber kedilerin kendilerini korumada hissetmeleri azalır ve stres kaygıları artar.
Islak tüyler kedilerin doğal koku alma yetilerini örtebilir ya da alışmadık yeni kokular hissetmelerini neden olabilir. Kedilerin kendilerine has keskin koku alma duyuları düşünüldüğünde, bu durum kediler için ciddi derecede stres kaynağı haline gelebilir. Ve bazı kedilerin hassas koku alma duyusu sebebiyle musluktaki kimyasal kokuları fark edebilir ve bu durum hoşlarına gitmez ve su içmekten kaçınabilir.
