Mısır’da Müslüman Kardeşlerin kontrolündeki hükümete yönelik darbeye gösterilen tepkiler, kimin nerede durduğunu göstermesi açısından önemliydi.

Kim nerede duruyor, kısaca bakalım:
Avrupa ve ABD darbeye “darbe” demeden itidal ve sükûnet çağrısında bulundular.
Seçimin, sandığın, halk iradesinin aslında emperyalist güçler için bir anlam ifade etmediğini bir kez daha gördük. Oysa bu güçler Irak ve Afganistan’a “demokrasi” götürmek için gittiklerini iddia etmişlerdi.
Nerden baksan çelişki…

Ortadoğu’nun nerdeyse tüm diktatörleri (Esad hariç)Amerikan müttefikiydi ve onlara demokrasiden söz eden yoktu.
Kirli bir oyun bu ve çıkar ilişkilerinin şekillendirdiği bir zeminde oynanıyor.
İsrail ve işbirlikçi Abbas, darbeye destek verdiler.

İsrail’in Mursi’den rahatsız olduğunu bilmeyen yok. (Bilmezden gelip Mursi’nin israille ilişkileri geliştirdiğini iddia eden eblehlere diyecek bir şeyim yok!)

Mursi’nin Hamas’a yakın duruşu hem Siyonistlerin hem de işbirlikçilerinin canını sıkıyordu. İsrail’in esas canını sıkan ise Mursi’nin eski rejim döneminde yapılmış olan doğalgaz ve petrol anlaşmalarının iptali için mahkemeye başvurması idi. Mahkemenin duruşması da 6 Temmuz’da olacaktı.

Suriye’deki Baas çetesi ve Türkiye’deki işbirlikçileri de darbeye destek çıktılar.

Baas çetesinin İhvan’a olan kininden haberdarız ve bu düşmanlıktan dolayı İsrail ve Amerika’nın adamını bile tebrik edebileceğinden şüphemiz yoktur. Esad, “Siyasal İslam çökmüştür” derken nereye mesaj verdiğini biliyordu.
Suudi ve körfez ülkelerinin darbeyi alkışlamasını hiç garip karşılamamak gerekir.

Suudi rejimi, siyaset, akide ve dünyaya bakış açılarından İhvan hareketine düşmandır. Mursi’nin kazanmaması için rakiplere büyük paralar veren Suudi rejimi, Mübarek’in adamı Ahmed Şefik’e olan desteğini hiç gizlememişti. Birleşik Arap Emirlikleri, darbeden hemen önce İhvan’a savaş ilan etmiş, faaliyetlerini yasaklamış ve 65 üyesini hapisle cezalandırmıştı.
Darbeden sonra da prim ya da rüşvet olarak darbecilere milyarlarca dolar yardımda bulunma kararı aldı.
Darbeden dolayı Mısır’ın üyeliğini askıya alan Afrika Birliği onurlu tavrıyla dikkat çekti. Diken üstündeki Tunus’un darbecilerden yana tavır alması düşünülemezdi ve nitekim darbeyi sert bir şekilde eleştirdi.
Türkiye hükümetinin tavrı takdiri hak eder nitelikteydi.

Gerek Erdoğan, gerekse de Davutoğlu ilk günden itibaren çok net ve onurlu bir duruş sergilediler.
Ergenekoncular zil takıp oynarken, CHP bizi şaşırtmadı.

Basına “ırkçı” açıklamalarıyla konu olan Birgül Ayman Güler’in darbeye açık desteği üzerinde duruldu; oysa çok sayıda CHP’linin bu yönde açıklamaları olmuştu.

Umut Oran’ın, Nurettin Demir’in darbeye destek sayılabilecek açıklamalarını da görürsek CHP’nin bakışını daha net anlayabiliriz. Özellikle Nurettin Demir’in attığı twit bilinçaltını deşifre etmesi açısından önemliydi. Demir, tepki çeken twitinde ‘Mısır’da Müslüman Kardeşler’ kaybetti. Darısı buradaki kardeşlerin başına’ ifadesini kullandı.
Son olarak bir “Hoca”dan söz ederek yazıyı bitireyim.

Mustafa İslamoğlu’ndan…

Darbeden sonraki ilk Cuma hutbesinde darbeye değinen İslamoğlu ilginç şeyler söyledi.
Darbeye karşı çıktı, Ezher şeyhini eleştirdi.

Başka şeyler de söyledi.

İhvan’ı siyaset bilmemekle, zaafla, hırsla suçlayan İslamoğlu, liberallerin, Kemalist solcuların ve dışarıdan bakanların tutumunu sergiledi.

Bunlarla da yetinmedi. İhvan’ın plandan projeden yoksun olduğunu iddia etti.

“Hoca”nın söyledikleri beni yıllar öncesine götürdü.

Cezayir’de Müslümanların iktidara gelişini önlemek için batı destekli bir darbe yapılmıştı.

Zaman gazetesi yazarı Hekimoğlu İsmail, darbeciler yerine Müslümanları suçlamış ve “iyi ki darbe oldu” demişti. Yazarın iddiasına göre Müslümanların şirketleri, holdingleri yoktu ve devleti yönetemezlerdi. Kendilerini de İslamı da rezil etme ihtimali olduğu için darbeye destek veriyordu Hekimoğlu.

O zaman Hekimoğlu, şimdi İslamoğlu…

O şirketlerden söz ediyordu bu plandan, projeden söz ediyor.

İkisi de tepeden bakıyor, ikisi de İslam’ı İslam’dan daha fazla düşünme pozunda…

Allah hepimizi ıslah etsin!