Susma, haykır sen bacım!
Tağutun rezil kaidelerine haykır!
Durma!
Sözlerin tahtını parçalasın zalimlerin..
Gözlerinden saçılan öfke ise;
Yüzlerini düşürsün,
Boyunlarını eğsin,
Fikirlerini sarssın reislerin..
Kaideyi boz istisna kelimelerinle..
Durma, ağla sen bacım!
Gözyaşlarında bir devri batır.
Bir tufan kopsun duygularında..
Dehlizler doğsun sellere kapılsın!
Nuh’un gemisi olsun ayet parıltıları...
Nur’lar, Ahzab’lar..
Azaba çalan bakışlarınla ufukları gözle..
Doğacak şafakları bekle!
Yer sarsılsın, gök parçalansın.
Dağlar yürütülsün âhınla, feryadınla!..

Susma, haykır!
Öfkeni konuş meydanlarda..
Örtüne bürün, takvanla konuş.
Özgürlüğünü kuşan, yürü zalimlerin üzerine!
Yerilsen de, kovulsan da, dışlansan da;
Durma, pes etme!
Haykır sevdanı, davanı..

Görme bacım!
Devrilen bakışları..
Görme kazılan kuyuları!
Elbet düşer içine kuyu kazıcıları!
Rüzgârsın sen bacım!
Fatıma’sın, hayatsın..

Rüzgâra tükürenin sonu mâlumdur..
Örtüye, Fatıma’ya, Dava’ya el uzatanların elleri kurur!
Dava’sın sen bacım, sevdasın.
Susma, haykır sen bacım!