مراسم جشن دهمین سالگرد هداپار آغاز یافت.

در این مراسمی که توسط دفتر هداپار در دیاربکر برگزار شد، به همراه زکریا یاپیجی اوغلو، رئیس هداپار، مسئولین حزب، فرهنگیان، نمایندگان انجمن ها و طرفداران حزب شرکت کردند.

مراسم با قرائت قرآن آغاز یافت. سپس حمدالله ار، رئیس بخش جوانان هداپار سخنرانی افتتاحیهای ایراد نمود.

ار به سخنرانی خود با شعر سزائی کاراکوچ آغاز کرد.

وی گفت: امروز دهمین سالگرد عشقمان، هیجان مان، امیدمان و حزبمان را جشن می گیریم. مبارک باشد.

رئیس بخش جوانان هداپار افزود: مهمانان عزیز، امروز ترکیه از روند سختی می گذرد. بخصوص بحران اقتصادی بر همه بخش های جامعه بخصوص به جوانان تاثیر جدی دارد. ولی امروز عدم فعال بودن واحدهای سیاست در رابطه با مشکلات جوانان، انتظارات ما جوانان از واحد سیاست را از بین می برد.

ار در ادامه گفت: جوانان زرنگ هستند، عاقل هستند و بینش قوی دارند. به خوبی می فهمیم که سیاستمدارانی که برای کسب رایمان خودشان را به ما نزدیک می کنند، می فهمیم که صمیمی هستند یا نیستند.

وی افزود: مهمانان عزیز، امروز خودشرینی کردن نیاز جوانان نیست. جوانان بحران مادی و معنوی را دیده و منتظر سیاستمداران صمیمی هستند که برای حل مشکلشان قدم بر می دارند.

حمدالله ار به سخنان خود ادامه داد: به دوستان جوانمان که سالهاست با این حسرت می سوزند، می گوییم؛ ما اینجا هستیم، هداپار اینجا هستد. ما شما را مانند اشیای سیاسی نمی بینیم. متوجه وضع بحرانی هستیم که داخل آن هستید. عصبانیت و دل شکستگی شما نسبت به سیاست غیرقابل حل را هداپار خیلی خوب می بیند.

وی تصریح کرد: آرزوی زندگی و جامعه هستیم که قابل زندگی باشد. ما کسانی را که ما را به بدبینی، شکاف های اخلاقی و معنوی می رانند، می شناسیم. برخی از ما به علت اینکه فردای عادل، مرفه و آزاد را خیال نمی توانیم کنیم، چاره را در خروج از کشور می بینیم. ولی بی راه حل نیستیم.

ار در خطاب به جوانان گفت: دوست جوانم؛ برای فردای عادل، آزاد و مرفه، امید تو هستی، راه حل هداپار است.

وی افزود: مهمانان عزیز، برخی از مواردی را که می خواهیم برای جوانان اجرا شود، با شما در میان بگذاریم: در عرصه سیاست برای جوانان نه به صورت نمادین بلکه به صورت فعال زمینه باز شود و اجازه داده شود تا در حل مشکلات سخنی داشته باشند.

سیستم آموزشی که بر روی اجبار کردن ایدوئولوژی ها و از بین بردن استعدادها صورت گرفته است، باید به کل تغییر یابد. به جای این، سیستم آموزشی تاسیس شود که بر ارزشهای تمدن ما استوار است، بر محور کشف و توسعه استعدادها صورت گرفته است و کسب مهارت های زیادی را دربردارد.

سیستمی که افراد را از امتحان به امتحان می اندازد و سپس تبدیل به بی کاران دیپلم دار می کند، باید برود، هیچ جوان فارغ التحصیل دانشگاه بی کار نماند. کمیت و کیفیت مدارس فنی و حرفه ای افزایش یابد.

آخرین افزایش در بورسیه های دانشجویی کفایت نکرده و انتظارات جوانان برآب شده است. تورم 84.39 در صدی سالانه در نظر گرفته شده و مقدار بورسیه یا افزایش یابد. سیستم اعتباری برداشته شده و به جای آن به جوانان مناسب با دولت اجتماعی، بورسیه بدون اینکه پس گرفته شود، داده شود. این بورسیه به اندازه باشد که هر جوان می تواند با آن نیاز غذا، پوشاک، اسکان، فعالیت های فرهنگی و هنری خود را برآورده کند. به جوانان متاهل بورسیه بیشتری داده شود.

فشار سیاسی و اجتماعی استعدادهای مادی و معنوی ما جوانان را نابود می کند. می خواهیم بدون ترس تفکرات خود را بیان کنیم. ولی گفتن حقایق به عنوان تحقیر پذیرفته نشود و به دادگاه و کلانتری منجر نشود.

به بهانه اینکه جوانان می خواهند، اموال مردم در حالی که هیچ نمی خواهیم برای کارهای مضر مصرف می شود. میلیونها پولی که بدون حساب به کنسرتها و برنامه هایی از این قبیل خرج می شود، باید برای نیاز اساسی مردم به کار گرفته شود.

میلیون ها جوانی هستند که به علت نگرانی از دغدغه معیشتی ازدواج را به تعویق می اندازند. راه جوانی با اخلاق از ازدواج و تشکیل خانواده می گذرد. دولت باید جوانان را از آلودگی به گناه محافظت کند. به همین دلیل برای جوانانی که نمی توانند صندوق پولی تشکیل داده شود و جوانان به ازدواج تشویق گردند.   (ILKHA)