Yürümenin sanılandan daha karmaşık bir faaliyet olduğunu ifade eden McNamara dik durmanın görsel, denge ve propriyosepsiyon (uzuvların konumunu algılama) sistemler arasında koordinasyon gerektirdiğini kaydetti.

Bir insan geriye doğru yürüdüğünde, bu sistemlerin koordinasyonu zorlaşıyor. Artan zorluk düzeyi de faydaları beraberine getiriyor.

Egzersiz uzmanı, geriye doğru yürümenin dizinde kireçlenme olan kişilerin normal yürüyüşünü ve dengesini geliştirebileceğini vurguladı.

Geri geri yürümek, daha kısa ve sık adımlar atılmasına neden oluyor. Bu durum eklemler üzerindeki yükü azaltırken bacakların alt kısımlarındaki kasları güçlendiriyor.

Bu sayede plantar fasiitin neden olduğu ağrı da giderilebiliyor. Topuk ağrısının en yaygın nedenlerinden biri olan plantar fasiit, ayak tabanındaki dokunun iltihaplanmasıyla oluşuyor.

Geriye doğru yürürken meydana gelen duruş değişiklikleri, lomber omurgayı destekleyen kasları da çalıştırıyor. Böylece kronik bel ağrısı olanlara iyi geliyor.

McNamara geri geri yürümenin nörolojik rahatsızlardan mustarip kişilere veya felç geçiren hastalarda denge ve yürüme hızını iyileştirmek için kullanıldığını vurguladı.

Geriye doğru yürümek aynı zamanda normal yürüyüşten daha etkili bir kilo verme yöntemi olabilir. Egzersiz uzmanı, geri geri yürürken harcanan enerjinin ileri doğru yürümeye göre yaklaşık yüzde 40 fazla olduğunu belirtti.

McNamara geri yürümeye alışan kişilerin koşmaya başlayarak yararları daha artırabileceğini ifade etti.

Yeterli alanı olmadığı için koşamayanlar, ağırlık sürükleyerek kaslarını güçlendirebilir.

Independent Türkçe, The Conversation