• Osmanlı’da hastalıkları tedavi etmek değil, sağlıklı bir hayat düzeni oluşturmak önemliydi.

• Osmanlı hekimleri her kişinin kendi mizacını bilerek ona uygun beslenmesini uygun bulurdu. Mizaçların farklılığından dolayı herkese aynı ilaç verilmezdi. Çünkü birine deva olan diğeri için zehir olabiliyordu.

• Az yemeli, acıkmadan sofraya oturmamalı doymadan da sofradan kalkılmalıydı. Çok çeşit yemek yemek uygun görülmezdi.

• Hekimler özellikle kan yapıcı yiyecekler önerirdi. (Koyun eti, sarı buğdaydan yapılmış ekmek, bal, yumurta ve tereyağı)

• İki öğün yemek yemek insan vücudu için yeterliydi. Geç bir sabah kahvaltısı ve erken bir akşam yemeği tavsiye edilirdi.

• Diğer tedavi yöntemlerinden kan almak, hacamat, sülük, buharla tedavi ve müzikle tedavi gibi unsurlar son derece yaygın ve önemliydi.

• Nefret, kıskançlık ve endişe gibi duygulardan uzak durulması tavsiye ediliyordu.

Kaynak: Fikriyat