Bozuyorum artık sessizliğimi... Yüreğim kan ağlarken akıtıyorum içimdekileri, demek gelse de içimden dayanıyorum yokluğuna... Ayrılık hasreti beraberinde getirdi efendim...

Ağlıyor yüreğim...

Hıçkırıklara boğuluyor gözlerim... Yaşananlara dayanamıyorum.. Yapılan zulümlere vahşetlere... Dur demek geliyor içimden... “Artık yeter..!” diye bağırmak istiyorum çılgınca... Ama yapamıyorum.. Sen geliyorsun aklıma aniden.. Kara gözlerin geliyor gözlerimin önüne... Görmedim seni ama düşünüyorum sebepsiz... İçim rahatlıyor... Hayat buluyor yüreğim...
Hani Taif’ten dönüşte Utbe bin Rebia’nın bağına sığınmıştın.. Sonra da başını kaldırıp Allah’a şöyle niyaz etmiştin...

“Allah’ım kuvvetsiz ve çaresiz kaldığımı, halk nazarında hor ve hakir görüldüğümü ancak sana arz ve şikayet ederim..

Ey merhametlilerin merhametlisi ! Herkesin hor görüp dalına bindiği biçarelerin Rabbi sensin... Benim de Rabbim sensin.!

Allah’ım ! Senin gazabına uğramayayım da , çektiklerim ne olursa olsun katlanırım... Allah’ım ! Her kuvvet ve her kudret ancak seninle kaimdir...”

Deyişinle diriliyor ve canlanıyorum. Nur yüzlüm ... Ağlıyor yüreğim... Bırak ağlasın senin nidan gibi bizde nida ediyoruz, Rabbimize... “Senin gazabına uğramayalım da çektiklerimiz, ne olursa olsun katlanırız...
“
Ne kadar zulüm ve vahşet varsa, beraberinde bir o kadar güzellikleri getirecek.. Ağlasın yüreğim, bırak ağlasın... Nereye kadar..? “Zalimin zulmü varsa; BİZLERİNDE DUASI VAR, RABBİ VAR...”

Dönmeyiz davamızdan, çünkü davamız İSLAM..!
Rabbim; sen bizden razı ol yeter, sen ağla yüreğim bugünlerde biter...!

Seyla Aydın / Şanlıurfa (Siverek)- Yaş: 20