Bir kimsenin, varacağı yere doğru gideceği iki yol varsa ve bu iki yoldan biri sefer mesafesinde olup diğeri değilse; güvenlik, yolun rahat olması, yol üzerinde birilerini ziyaret etme hatta gezi amacıyla da olsa uzun yolu seçerse namazlarını kasr ederek kılması caizdir. Ancak sırf ruhsattan istifade etmek için uzun yolu tercih ederse namazlarını kısaltması caiz olmaz. Bu durum, kısa yoldan gittiği halde sağa-sola gidip-gelerek yolu sefer mesafesine çıkarmaya benzer (Şirbînî, Muğni'l-Muhtâc I, 731). Söz konusu bu hüküm oruçlunun iftar edip etmemesi için de geçerlidir.