2011 yılı Ocak ayında CMK 102. Maddesinin yürürlüğe girmesiyle 10 yıl tutukluluğu devam eden bazı kişiler tahliye edildi.
Tahliye olanların içinde Hizbullah ana davasında yargılananlar da vardı.

Yüzlerce solcu da tahliye edilmişti ama Hizbullah mağdurlarının tahliye edilmesi bazılarını çok rahatsız etmişti.
Devlet ile görüşmelere başlayan PKK, en sert tepki gösterenlerdendi.

Öcalan avukatları aracılığıyla talimatlar vermiş, açıkça tehdit etmişti.

Bakanlar ve hatta Cumhurbaşkanı dahi hukuku paspas etmiş ve “kamu vicdanı” adını verdikleri bir ucube üzerinden saldırıya geçmişlerdi.

Ve polis ya talimatla ya da durumdan vazife çıkararak operasyona başladı.

Türkiye çapında faaliyet yürüten çok sayıda dernek basıldı ve yüzü aşkın kişi gözaltına alındı.

Operasyonun bir ayağı da İstanbul’daydı.

Birkaç gün arayla gerçekleştirilen iki operasyonla 19 kişi gözaltına alındı, bunlardan 6’sı tutuklandı.

Operasyon alelacele yapılmıştı, o yüzden komik suçlamalarla karşı karşıya kaldılar.

Gazeteci olarak yapılan görüşmeler, STK yöneticisi olarak yapılan basın açıklamaları, ticari niyetle yapılan geziler suç olarak gösterildi.

Savcı, kanaatler üzerinden ceza istedi.

Ve mahkeme 3 kişiye 12’şer yıl 6’şar ay, 13 kişiye de 6’şar yıl 3’er ay cezalar verdi.

Böyle bir dosyadan, böyle bir davadan ceza çıkacağını kimse tahmin etmiyordu.

Operasyon dönemin şartlarından ortaya çıkmıştı çünkü.

Ama herhalde kimse hâkimlerin böyle bir karar vermesini beklemiyordu.

Yargı paketleri çıkıyor, silahını bırakan PKK’lıların hapse atılmayacağı söyleniyor.

Şiddet içermeyen düşüncelerin suç olmaktan tümüyle çıkarılmasından söz ediliyor.

Bunlara rağmen mahkemenin kararını nasıl okumak gerekir?

Ortada bir facia ver herkes görmezden geliyor.

Verilen kararın hukukla da öngörülen düzenlemelerle de bir alakası yok!

Tahliye olan babasını karşılamaya giden kişiye bile 6 yıl 3 ay ceza verilmesinin izahını kimse yapamaz! Bu sadece kindarlıktır!

Bu kinin nedenini ve şiddetini anlamak ise çok zor.