Tehran Times'a verdiği röportajda Hippel, "Çin Tayvan'ı zorla ele geçirmeye karar verirse savaş olasılığından" endişe duyduğunu söyledi.

Princeton'da nükleer fizikçi, halkla ilişkiler ve uluslararası ilişkiler profesörü olan Hippel, "Bahisler çok yüksek olduğundan, böyle bir savaş nükleere dönüşebilir" diye ekliyor.
Avustralya, İngiltere ve ABD, Çin'e karşı bir çaba olarak görülen bir güvenlik anlaşması ilan ettiler. Avustralya'nın ABD tarafından sağlanan teknolojiyi kullanarak ilk kez nükleer enerjili denizaltılar inşa etmesine izin verecek.

Analistler, Asya'nın güvenliği ve diğer teknolojileri de kapsayacak olan AUKUS anlaşmasının, on yıllardır ülkelerin en büyük savunma ortaklıklarından biri olduğunu söylüyor.
Çin, anlaşmayı "son derece sorumsuz" olarak kınadı. Çin ayrıca ABD, İngiltere ve Avustralya'ya “soğuk savaş” zihniyetlerini terk etmelerini veya kendi çıkarlarına zarar verme riskini almalarını söyledi.

Çin'in yanı sıra Fransa, ABD'nin Avustralya ve İngiltere ile kurduğu yeni güvenlik ittifakına da öfkeli.

“Fransa, Avustralya'ya geleneksel olarak çalışan denizaltıları satmak için 66 milyar dolarlık bir anlaşma yaptı. Doğal olarak, Avustralya'nın ABD ve İngiltere ile yapılan yeni anlaşma lehine bu anlaşmayı iptal etmesine kızgın," diye ekliyor Hippel.

Hippel ile Tehran Times'in yaptığı röportajın tam metni:

S: Biden'ın Avustralya ile denizaltı anlaşmasını nasıl görüyorsunuz? Çin'e ve dünyaya mesajları nelerdir?

C: İki temel endişem var:

i) Çin ile ABD arasında artan askeri çatışmanın tehlikeleri Çin'in Tayvan'ı zorla ele geçirmeye karar vermesi durumunda özellikle savaş olasılığı konusunda endişeliyim. Bahisler çok yüksek olduğundan, böyle bir savaş nükleere dönüşebilir.

ii) ABD ve İngiltere reaktörlerinin silah dereceli (%93,5-U-235) uranyumla beslenmesi. Yaklaşık 30 yıldır bunun ABD'nin dünyaya vereceği korkunç bir örnek olduğunu savunuyorum. İran bunu %60'a varan zenginleştirme gerekçesi olarak sunmuştur. Fransa, en yeni nesil saldırı denizaltısının reaktörlerini beslemek için %6 oranında zenginleştirilmiş uranyum kullanıyor. Bu çok daha iyi bir örnek.

S: ABD, İran'ın sivil nükleer programını kısıtlamaya çalışıyor ancak Avustralya'ya nükleer güçle çalışan denizaltılar sağlayacak. Buna İsrail'in nükleer silah cephaneliğini ekleyin. Çifte standart örneği değil mi?

C: Bunun bir çifte standart olduğuna katılıyorum. Bununla birlikte, en azından 2003'ten önce İran'ın nükleer silah edinme konusunda bir çıkarı vardı ve bu seçeneği koruduğundan şüpheleniliyor (editörün notu: İran, nükleer silahlar da dahil olmak üzere kitle imha silahlarının üretimini, stoklanmasını ve kullanımını dini olarak yasaklamıştı). Şu anda Avustralya'nın nükleer silahlarla ilgilendiğinden şüphelenmek için hiçbir neden yok.

Diğer bir örnek, onlarca yıldır hem zenginleştirme hem de nükleer denizaltı peşinde koşan Brezilya'dır. 1980'lerde Brezilya askeri bir hükümete sahipken ve aynı zamanda nükleer silah elde etmekle ilgilenirken, ABD zenginleştirme programını durdurmaya çalışmak için çok fazla baskı uyguladı.

Brezilya nükleer silahlardan vazgeçtiğinden, Arjantin ile şeffaflık anlaşmaları yaptığından ve NPT'ye katıldığından beri ABD, Brezilya'nın zenginleştirme ve nükleer denizaltı programları konusunda çok daha rahat oldu. Brezilya şu anda denizaltı reaktöründe düşük oranda zenginleştirilmiş uranyum (%20'den az U-235) kullanmaya odaklanmış durumda.

S: Cuma günü Fransa, AUKUS'a yanıt olarak ABD büyükelçisini geri çağırdı. Fransa'nın öfkesini nasıl yorumluyorsunuz?

C: Fransa'nın Avustralya'ya geleneksel olarak çalışan denizaltıları satmak için 66 milyar dolarlık bir anlaşması vardı. Doğal olarak, Avustralya'nın bu anlaşmayı ABD ve İngiltere ile yeni anlaşma lehine iptal etmesine kızgın.

S: Son gelişmeler göz önüne alındığında, AB'nin bağımsız bir askeri güce ihtiyacı olduğunu düşünmüyor musunuz? Örneğin, bir Avrupa NATO'su?

C: Avrupa'nın kendi askeri yeteneklerini geliştirmesi ve savunma için ABD'ye daha az bağımlı olması iyi bir şey olabilir, ancak şu anda bunun olmasını pek olası görmüyorum.

S: Size göre Çin'in bu kışkırtıcı harekete tepkisi ne olurdu? İran'ın Şanghay İşbirliği'ne tam üyeliğini kabul etmesinin Çin'in tepkisinin bir parçası olduğunu düşünüyor musunuz?

C: Çin'i küresel düzeyde ABD ile rekabet edebilmek için kendi etki alanını geliştirmeye çalışıyor olarak görüyorum. Şanghay İşbirliği daha çok ortak bir pazar geliştirmeye odaklanmış olabilir, ancak Çin'in deniz üslerine sahip olmakla ilgilendiği bazı ülkelerde askeri bir boyut da geliştirebilir. İran'ın aklına geldi mi bilmiyorum.

Kaynak; Time türk