“De ki: Ey kendi nefisleri aleyhine haddi aşan kullarım! Allah'ın rahmetinden ümit kesmeyin! Çünkü Allah bütün günahları bağışlar. Şüphesiz ki O, çok bağışlayan, çok esirgeyendir.”

(Zümer Suresi , 53)

Resûlullah (s.a.v) esirler arasında koşuşturan bir kadın gördü.

Kadın, rast geldiği bir çocuğu hemen kucağına aldı ve emzirmeye başladı.

Resûlullah (s.a.v), sahabilerine, "Bu kadın çocuğunu hiç ateşe atar mı, ne dersiniz?" dedi.

Onlar, "Hayır, asla atmaz" dediler.

Bunun üzerine Resûlullah (s.a.v), "O hâlde bilin ki, Allah'ın kullarına merhameti, bu kadının çocuğuna olan merhametinden çok daha fazladır" buyurdu.

(Müslim, Tevbe, 22; Buhârî, Edeb, 18)

Ebû Zer radıyallahu anh’den rivayet edildiğine göre Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem Allah Teâlâ’nın şöyle buyurduğunu haber vermiştir:

“Kim bir hayır işlerse, ona onun on misli vardır veya daha da artırırım. Kim bir kötülük işlerse, ona da onun misli vardır. Ya da tamamen affederim. Kim bana bir karış yaklaşırsa, ben ona bir arşın yaklaşırım; kim bana bir arşın yaklaşırsa, ben ona bir kulaç yaklaşırım. Kim bana yürüyerek gelirse, ben ona koşarak varırım. Kim bana hiçbir şeyi ortak koşmamak şartıyla dünya dolusu günahla gelirse, ben kendisini o kadar mağfiretle karşılarım.”

(Müslim, Zikir 22)