Mârifetullah; Allah’ı bilme, tanıma, O’nu bütün sıfatlarıyla öğrenme, hakkında bilgi sahibi olmaya denir. İki kelimeden meydana gelen bir tamlamadır. Bunlar “marifet” ve “Allah” kelimeleridir.

Marifet; lügatta herkesin yapamadığı ustalık, ustalıkla yapılmış olan şey, bilme, biliş, vasıta, hoşa gitmeyen şey, tuhaflık manalarına gelmektedir. Bununla birlikte marifet; Allah’ı, O’nun isimlerini ve sıfatlarını, kudret ve iradesinin geçerliliğini bilmek, alçak gönüllü olmak manasını ifade ettiği gibi bilginler arasında ilim manasına da gelmektedir ki onlara göre her ilim bir marifettir, her marifetde bir ilimdir.

Genel olarak bu manalara gelmekte olan “marifet”, Allah lâfzı ile bir tamlama oluşturduğunda, yani “mârifetullah” denildiğinde ise “Allah’ın vücûd ve vahdaniyetinin bilinmesi” manasına gelmektedir.

Mârifetullah; aslında kişinin Allah’ı hakkıyla tanıması, bilmesi ve buna göre O’na bağlanması anlamında kullanılmaktadır. Zira kişi, Allah’ı hakkıyla tanırsa O’nun emir ve yasaklarına bağlanır.

Mârifetullah bilgisinde şu üç nokta yer almaktadır:

1. İzzet ve celâl sahibi olan Allah’ı ve O’nun birliğini bilmek, ululuğu ulu olan ve her türlü noksan sıfatlardan münezzeh bulunan zatından teşbihi reddetmek ve uzaklaştırmak…

2. Allah’ın sıfatlarını ve bu sıfatların hükümlerini bilmek…

3. Allah’ın fiillerini ve bu fiillerin hikmetlerini kavramak…

Kur’an-ı Kerim’de “Allah’ı hakkıyla takdir edemediler” (En’am / 91) ayetinin mârifetullah bilgisine işaret ettiği rivayet edilmektedir.

Nitekim Ebu Ubeyde’nin, ayeti “Allah’ı hakkıyla tanıyamadılar, bilemediler” şeklinde açıkladığını biliyoruz.