Adım halepçe

Bombalar, fosforlar yağıyor üstüme

Suçum belli her zaman ki gibi, her an ki gibi

İslam uğruna geldi bombalar üzerime, dini mubin uğruna

Yandı harap oldu bedenim zalimlerin eliyle

Yedi milyon Müslümanın gözlerinin önünde

Ben ne yaptım ki zalimlere, ne yapabilirim ki

Onlara karşı gelmeye ne gücüm yeter ne de kuvvetim

Ama yine de attılar bombaları üzerime, dedim ya

Adım halepçe…

Adım halepçe

Mazlumların, mustazafların sesidir yüreğim

Ne zulüm yaparım, ne de zülmü desteklerim

Ama artık adım anılınca, zulüm ilk akla gelir

Zulüm adına ne varsa bir bir, dile gelir

Ve ihanetler çoğalır, gün yüzüne çıkar zulmün maskeleri

Ama hep safım müminlerden olur, ölüm pahasına

Çünkü biliyorum ölümün hak olduğunu, hakikat olduğunu…

Adım halepçe

Çocukların sokaklarımda oynamasını, ne kadar da özledim

Camilerde okunan ezan seslerini unutamadım

Aklım fikrim hep orda kaldı

Ama akıbetim, ölümüm zalimlerin bombalarıyla geldi

Bir bir kuşattılar beni ve fosforlarla gömdüler beni

Ve sessizce atıldım kabristana

Dedim ya adım halepçe

Haftanın Yazısı

Mustafa Mutlu / İstanbul / 18 Yaş