Şehid Abdulcelil, Nisan 1973’te Ergani’de dünyaya geldi. Ailesinin ilk çocuğuydu. Babası, medrese tahsili görmüş, ilimde derinleşmiş bir insandı. Abdulcelil, alim bir babanın terbiyesinde yetişmiş, küçük yaştan itibaren İslami hassasiyetler ile donanmıştı. Zeki oluşu, çalışkanlığı, sosyalliği ve güleç yüzlülüğüyle çevresinde sevilen, takdir edilen birisiydi. İlk, orta ve lise öğrenimini Ergani’de yaptı. İlkokuldan itibaren çalışkan ve başarılı bir öğrenci oluşuyla, kendisini öğrenci arkadaşlarına ve öğretmenlerine kabul ettirmişti. Okuduğu tüm okullarda hep sınıf birincisi olmuştur. Dicle Üniversitesi Mimarlık Fakültesi son sınıfta okurken de yine okul birincisidir. Bu başarılarıyla hiçbir zaman övünüp gururlanmamıştır. Okul hocaları ve arkadaşları tarafından sevilip takdir edilen bir kişiliğe sahipti. Daha küçük yaşından itibaren İslami kültür ve hassasiyetiyle tanınırdı.

Liseyi Ergani Endüstri Meslek Lisesinde okudu. Liseyi okuduğu yıllarda İslami faaliyetlerine hız verdi. Endüstri Meslek Lisesi’ndeki İslami çalışmanın temelini atanlardandır. Bu arada okul derslerindeki başarısıyla da hocalarının takdirini topluyordu. Yaşı henüz küçük olmasına rağmen İslami meseleler ve okul derslerindeki donanımı sayesinde birçok konuda fikir beyanında bulunarak karşısındakini ikna etme kabiliyetine sahipti.

Abdulcelil’in İslami faaliyetleri sadece okulla sınırlı kalmamıştır. Öğrencilerin kaldığı medresede ve camilerde öğrencilere Kur’an dersi verme, onlarla ilgilenme ve onları yetiştirme gibi çeşitli İslami çalışmalar içinde de yer alıyordu. Endüstri Meslek Lisesi birincisi olduğundan, son sınıfta okul tarafından bir dershaneye gönderilmişti. Abdulcelil, İslami çalışmalarına orada da devam etmiştir. Onun dershanede tanışıp ilgilendiği birçok kişi sonradan Hizbullah Cemaatine katılmıştır. Okumuş olduğu liseyi birincilikle bitirmiş, aynı yıl yani 1990 yılında girmiş olduğu üniversite sınavında Dicle Üniversitesi Mimarlık ve Mühendislik Fakültesi’ne yerleşmiştir. Abdulcelil bundan sonra İslami mücadelesini üniversitede devam ettirmiş ve hiçbir zaman mücadeleden geri kalmamıştır. Hafta sonları gittiği Ergani’de de hiç boş durmamış, genç ve çocuklara Kur’an–ı Kerim ve tecvid dersi vermenin yanında, okul derslerinde de kendilerine yardımcı olmuştur.

Dönem, Hizbullah Cemaatinin İslam davasını toplumunun bütün kesimlerine ulaştırmak için harıl harıl çalıştığı, camilerde çocuk ve gençlere Kur’an–ı Kerim dersi verdiği, toplumun fakir kesimlerine yardımcı olmaya çalıştığı, haksızlığa uğrayan insanları himaye etmeye çalıştığı bir dönemdi. Yine aynı dönemde Hizbullah cemaatinin İslami faaliyetlerini sindiremeyen Mülhid örgütün Cemaat fertlerine saldırılarının zirveye ulaştığı bir dönemdir. Öyle ki, Cemaat mensuplarının az olduğu yerlerde öyle baskı ve tecrit uygulandı ki, muhasara altında bulunan bu Müslümanlar yanlarında bulunan kahvaltılık vs gıda ile yaşamlarını kıt kanaat sürdürmeye çalışıyorlardı. Tüm bu zorluklar içerisinde bir de Menzilciler diye bilinen bir grup ile Cemaat arasında bazı sorunlar nüksetmeye başladı. Bu sorunlar kan dökmeye kadar vardı. Cemaatin, mevcut sistem ve Mülhid örgütün baskı ve sindirmelerine karşı koymaya çalışırken üçüncü bir engel ile karşılaşması var olan yükünü daha da ağırlaştırdı. Aynı anda üç sorunla boğuşmak zorunda kaldı.

Tarih 5 Mart 1993’ü göstermektedir. Aylardan Ramazan Ayı’dır. Abdulcelil arkadaşı Abdullah Özdemir ile birlikte Ofis semtinde bir arkadaşlarının iftar yemeğine davetlidirler. Menzil grubunun kendilerine pusu kurduğunun farkında değillerdir. Söz konusu grubun yaylım ateşine maruz kalan bu iki fidandan Abdullah olay yerinde şehid olurken Abdulcelil ağır yaralı olarak Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi’ne kaldırıldı. Konuşma gücü bile kalmayan Abdulcelil, bu esnada tekbir getiriyordu. Aradan birkaç saat geçmeden Abdulcelil de tekbirlerle nefesini teslim ederek Rabbine yürüdü. Onu birebir ve gıyaben tanıyan hemen herkes onun için gözyaşları döktü. Gencecik bir ömrünü İslami mücadelenin bereketi ile dolduran Abdulcelil’in tanıdık bir güruh tarafından katledilmesi, dava arkadaşlarının acısını ikiye katlamıştır. Nişanlı olan Abdulcelil’in, İslami mücadele içerisindeki cehdi, gayreti, çalışkanlığı, fedakârlığı, ihlası ve tevazuu dava arkadaşlarına miras olarak kalmıştır.

Ruhun şad olsun ey şehid!

(hüseyni sevda)