Kudüs

 İşgal altındaki Filistin topraklarında İsrail'e karşı 2000 yılında başlayan İkinci İntifada'nın sembol isimlerinden 11 yaşındaki Filistinli Muhammed Durra'nın dünya kamuoyunun gözleri önünde işgal askerlerince babasının kucağında katledilmesinin üzerinden tam 20 yıl geçti.

Bugün abluka altında tutulan Gazze Şeridi'nin orta bölgesinde 30 Eylül 2000'de şehit edilen Muhammed'in hatırası ise hala canlılığını koruyor.

Dönemin işgal rejimi Başbakanı Ariel Şaron'un 28 Eylül 2000'de işgal askerlerinin koruması altında Mescid-i Aksa'nın avlusuna girmesi İkinci İntifada'nın fitilini ateşledi. 7 Filistinlinin ölmesine ve 250 Filistinli ile 13 işgal askerinin yaralanmasına yol açan olayların ardından Batı Şeria ve Gazze Şeridi'nde şiddet olayları hızla yayıldı.

Çatışmaların üçüncü gününde, Gazze Şeridi'ndeki Selahaddin Caddesi'nde bir duvarın dibine sığınan Filistinli silahsız bir baba ve 11 yaşındaki oğlunun, kendilerini kurşunlardan korumaya çalışırken işgal askerlerinin doğrudan ateşine maruz kalmaları ve küçük çocuğun babasının gözleri önünde şehit edilişinin kameralara yansıması dünya ve bölge kamuoyunda infiale yol açtı.

İkinci İntifada'nın sembol ismi haline gelen Muhammed Durra'nın şehadetinin ardından Filistin halkı sokaklara çıkarak gösteriler düzenledi. İşgal askerleri ile Filistinliler arasında çıkan olaylar, çok sayıda kişinin ölmesine ve yaralanmasına neden oldu.

İkinci İntifada'nın en çok konuşulan sembol isimlerinden Muhammed Durra'nın şehadetinin 20'nci yılında, Durra ailesinin Gazze Şeridi'nin orta bölgesinde yer alan El-Bureyc Mülteci Kampı'ndaki evine giden Anadolu Ajansı, Muhammed'in annesi ve babasıyla konuştu.

HİKÂYENİN EN BAŞINDAN

İşgal rejiminin 1948'de kurulmasıyla ülke içinde mülteci durumuna düşen Filistinlilerin yaşadığı El-Bureyc Mülteci Kampı'nda orta halli bir ailenin çocuğu olarak 1989’da dünyaya gelen Muhammed, kampta bulunan okulda öğrenciydi.

Babası 56 yaşındaki Cemal, oğlunun cesur, güçlü ve insanların iyiliğini isteyen bir çocuk olduğunu belirterek, "Muhammed yüzmeyi ve futbol oynamayı severdi. Ayrıca İsrail askerlerinin hemen her gün kampa düzenlediği baskınlara şahit olduğu için Filistin kimliği güçlenmişti, bundan dolayı da komutan olmak istiyordu." dedi.

Baba Cemal, 30 Eylül 2000 günü oğluyla beraber araba almak üzere Gazze'deki bir oto pazarına gittiğini ancak istedikleri arabayı bulamadıklarını ve eve dönme yolundayken işgal askerlerinin rastgele mermilerine maruz kaldıklarını belirtti.

O dönem Gazze Şeridi'nde bulunan Nitzarim Yahudi yerleşim birimi yakınlarındaki Selahaddin Caddesi'ne vardıklarında, işgal askerlerinin açtığı yoğun ateşin ortasında kaldıklarını vurgulayan Cemal, arkasına sığınmaya çalıştıkları beton blokun yanından bağırmasına rağmen askerlerin ateş etmeye devam ettiğini kaydetti.

Kendisi de hem elinden hem de ayağından vurulan Cemal, vücuduyla oğluna siper olmaya çalıştığını ancak Muhammed'in önce sağ bacağından sonra da karnından vurularak şehit olduğunu söyledi.

"BABA NEDEN BİZE ATEŞ EDİYORLAR?"

Cemal, oğlunun çığlıklar içinde kendisine "Baba neden bize ateş ediyorlar?" dediğini aktarırken göz yaşlarına hakim olamadı.

Tüm bağrışlarına ve el işaretlerine rağmen askerlerin durmadığını anlatan Cemal, şunları söyledi:

"Ben ellerimle işaret ediyor ve bağırıyordum. Ancak mermiler yağmur gibi üzerimize yağıyordu ve çocuğumu kurtaramadım. Çok acı bir sahneydi. Ancak halkımıza yönelik katliamlar yapan ve yapmaya devam eden işgal devleti için bu yeni bir durum değildi."

"MUHAMMED, HEM ŞAHİT OLDU HEM DE ŞEHİT"

Cemal, bir süre sonra oğlunun bedeninin kanlar içinde kaldığını gördüğünde Muhammed'in şehit olduğunu anladığını söyledi.

Acılı baba daha sonra ağzından ileride işgal rejiminin işlediği korkunç suçun sembolü haline gelecek olan "Çocuk öldü, çocuk öldü." cümlesinin döküldüğünü dile getirdi.

İşgal askerlerinin o an sadece silah değil roket dahi kullandığını ancak mermilerin, arkasına sığındıkları beton bloka isabet ettiğini aktaran Cemal, "İşte Muhammed, bu işgal devletinin suçlarına hem şahit hem de şehit oldu." dedi.

İşgal rejimi ile normalleşme anlaşmaları imzalayan Körfez ülkelerine de tepki gösteren Cemal, "İşgal devleti katliam yapıyor, terör estiriyor... Ve şimdi onunla normalleşen ülkeler var. İsrail de bundan güç alarak halkımıza karşı daha fazla suç işliyor.” ifadelerini kullandı.

"OĞLUM TELEVİZYON EKRANINDA GÖZÜMÜN ÖNÜNDE ŞEHİT OLUYORDU"

Muhammed'in annesi 54 yaşındaki Âmâl Durra ise oğlunun şehit olduğu günü şöyle anlattı:

"O gün normal bir gündü. Kahvaltı hazırladım ve ailecek kahvaltı ettikten sonra Muhammed çocuklarla evin önünde oynamak üzere dışarı çıktı. Bir süre sonra babası Muhammed'i de yanına alarak oto pazarına gitti. Benim de içim rahatladı. Çünkü Muhammed'in o zaman başlayan gösterilere katılmasından endişe ediyordum."

Televizyondan işgal askerleriyle yaşanan çatışmaları izlediği sırada bir anda oğluyla eşinin ateş altında kaldığı o görüntüleri gördüğünü dile getiren Âmâl , "İlk anda, ateş altındaki kişilerin oğlum ile eşim olduğuna emindim. Ancak daha sonra halam beni onlar olmadığına ikna etmişti ki Muhammed'in şehadet, babasının da yaralandığı haberini aldım." dedi.

Acılı anne, "Bu haberle yıkılmıştım, oğlum televizyon ekranında gözümün önünde şehit oluyordu. Muhammed soğukkanlı bir şekilde mazlumca öldürüldü." ifadelerini kullandı.

İŞGAL REJİMİNİN SUÇTAN KURTULMA ÇABASI

Fransa'nın "France 2" kanalından canlı yayınlanan Muhammed'in şehadetinden 12 yıl sonra, dönemin işgal rejimi Savunma Bakanı Moşe Yalon başkanlığında kurulan soruşturma komisyonunun hazırladığı raporda, söz konusu olayın "uydurma" ve işgal askerlerinin de "suçsuz" olduğu öne sürüldü.

Muhammed'in işgal askerlerinin mermileriyle vurulduğuna dair tek bir delilin dahi olmadığı iddia edilen raporda, "Olay yeri incelemesinde bulunan mermi izleri de İsrail askerlerinin mermilerinin izleri değildir." ifadeleri kullanıldı.

Raporda, o an canlı yayında olan "France 2" kanalının işgal rejiminin çocuk öldürdüğü intibaı yaratmaya çalıştığı öne sürülerek, "Bu yayının tamamıyla ilgili çok ciddi soru işaretleri bulunuyor." ifadelerine yer verildi.

İşgal rejimi raporunda daha da ileri gidilerek Muhammed Durra'nın ölmediği hatta yaralanmadığı ve hayatını sürdürdüğü savunularak, "Dünyanın izlediği video, tamamen bir fabrikasyon ürünüydü ve cinayeti kanıtlamıyor." cümlesi kullanıldı.

Evlatlarını şehit veren Durra ailesinin Gazze'deki evi ise işgal rejiminin 2008 ve 2014'te bölgeye düzenlediği saldırılarda iki defa vuruldu.

İKİNCİ İNTİFADA'DA BİNLERCE FİLİSTİNLİ HAYATINI KAYBETTİ

İkinci İntifada sırasında 4 bin 412 Filistinli hayatını kaybetti, 48 bin 322 Filistinli yaralandı. Aynı zamanda 1069 siyonist öldü, 4 bin 500 siyonist de yaralandı. İkinci İntifada süresince Batı Şeria ve Gazze Şeridi, işgal askerlerinin istilalarına, binlerce evin yıkılmasına ve tarım alanlarının tahrip edilmesine sahne oldu.

Filistinlilerin işgale karşı isyanı anlamına gelen İkinci İntifada'nın en önemli olaylarından biri de Filistin Halk Kurtuluş Cephesi'nin (FHKC) üstlendiği Turizm Bakanı Rehavam Zeevi'ye yönelik suikasttı. İşgal rejimi de 2000 yılında başlayan İntifadayı sonlandırmak ve Ahmed Yasin liderliğindeki Hamas başta olmak üzere Filistin direniş güçlerini zayıflatmak amacıyla Filistinli askeri ve siyasi yöneticilere yönelik çok sayıda suikast düzenledi.

İkinci İntifada sırasında direniş güçlerinin silahlı kanatları ve kullandıkları savunma araçları da gelişim gösterdi. Hamas'ın silahlı kanadı İzzeddin el-Kassam Tugayları, silahlarını geliştirdi ve işgal rejimine karşı kullanmak üzere roket yapımına başladı. Kassam Tugayları'nın 26 Ekim 2001'de ateşlediği yerel yapım ilk roket Sedirot yerleşim birimine düştü.

Bu süreçte Hamas'ın kurucusu Şeyh Ahmed Yasin 22 Mart 2004'te işgal rejimi tarafından düzenlenen bir hava saldırısında sabah namazı çıkışında tekerlekli sandalyesinin üzerinde şehit edildi.

İşgal rejiminin yıllardır abluka altında tuttuğu Gazze'ye 7 Temmuz 2014'te de başlattığı ve 51 gün süren saldırıda 2 bin 159 kişi hayatını kaybetti, 11 binden fazla kişi yaralandı. Gazze'nin altyapısının tahrip edildiği saldırılarda yaklaşık 500 bin kişi de evsiz kaldı.

İsrail işgaline karşı ilk İntifada ise bir siyonistin kamyonetiyle Filistinli işçilere çarparak ölümlerine neden olması üzerine 8 Aralık 1987'de başlamıştı. 1991'de gerileyen direniş, 1993'teki Oslo Anlaşması'nın imzalanması ile sona ermişti.

Kaynak, AA