Su tüm canlılar için yaşamın kaynağıdır, ancak 68 yaşındaki emekli Peşmerge Rasul İbrahim dede için değil.

Erbil'in 76 kilometre güneydoğusundaki Koye kasabasında yaşayan Resul dede en son 1993 sonbaharında su tattı. O zamandan beri su yerine çay tüketen İbrahim, hergün yorucu ve fiziksel emeğe dayanan işi ve yaşadığı bölgenin sıcak iklimine rağmen çayla yetindi.

Rûdaw İngilizce sevisinden Zhelwan Z. Wali’ye konuşan Resul dede, "Ne zaman susarsam, bir yudum çay ile susuzluğumu gideriyorum" dedi.

"Gençken bile 1960'larda ve 70'lerde suyu hiç sevmedim, nadiren içerdim. Susadığım zaman su yerine çay içerdim" diyen 7 çocuk babası Resul İbrahim, "En son artık suya ihtiyacım olmadığını hissettiğimde, 1993 sonbaharıydı, ancak günü hatırlamıyorum, o zaman su içmeme karar verdim" diye anlattı.

Resul dede 27 yıldır evde, işyerinde ya da arkadaşlarıyla takıldığında bile yanından küçük termosu ve küçük çay şişesini ayırmadığını söyledi.

İlaçlarını bile çayla aldığını belirten Resul dede, "Doktorlar bana en azından ilacımı su ile almamı tavsiye ettiler, ama reddettim” diye konuştu.

Zor şartlarda yaşadı

Suyu kendisine dert etmeyen Resul İbrahim’in hayatı da sıkıntılarla geçti. 1990'lı yılların başlarında rakip Kürt siyasi partileri arasındaki silahlı çatışmalar nedeniyle (Kürdistan Yurtseverler Birliği ile İslami partiler), ailesini de alarak 1993 başında İran'a taşınmaya karar veren Resul amca, bu ülkede geçirdiği 12 yıl boyunca birçok farklı şehirde yaşadı ve çalıştı.

Resul İbrahim, “Kum, Tahran, şehriyar ve Kerec gibi şehirlerde mobil kaynakçı olarak çalıştım” dedi.

2004’te Güney Kürdistan’a dönen Resul amca, memleketinde tanınan bir sima haline geldi. Gündüzleri sarı renkli üç tekerli motoru ile dolaşıp kaynakçılık yapan Resul amca, akşam saatlerinde de kırda bayırda toplayıp kuruttuğu kekik otununu alıp Koye çarşısında satıyor.

Koye çarşısında döner dükkanı bulunan Reber Necib (29) "Bir insanın susuz yaşaması çok tuhaf. İlk duyduğumda inanmamıştım. Ama onu tanımaya başladığımda, susuz değil çaysız yaşayamayacağını öğrendim” dedi."

Esnaf  Şerko İsmail (48) de, Resul amcanın çay demleme konusunda rakipsiz olduğunu söyledi.

İsmail, “Mam Rasul civarındayken kahveye gitmiyoruz, ona gidiyoruz. O bize lezzetli çayından ikram ediyor. Çayının hiç bitmediğini biliyoruz” dedi.

Öğlen saatlerinde yemek için evine giden Resul amaca, yeni kaynak ekipmanını eski model üç tekerli motorunun kasasına yerleştirdikten sonra tekrar yola çıkıyor.

Resul amcanın oğlu Muhammed Resul, “Hayatım boyunca babamın su içtiğini hiç görmedim ama sadece çayla kendisini iyi hissettiğini söylüyor” dedi.

Eşi Niştiman nine de, "Kocam dışında hiç kimse susuz yaşamıyor" sözleriyle eşinin diğer gazlı içecekleri de tüketmediğini söyledi.

Resul amca, "Her hafta Kürdistan dağlarına kekik toplamak için tırmanıyorum. Topladığımotları evde kurutuyorum ve sonra pazarda satıyorum" dedi.

Yaşına rağmen çalışmaktan vazgeçmeyen Resul İbrahim, bu zorlu fiziksel direnç isteyen işi boyunca günde sadece 10.000 dinar (8.45 $) kazandığını belirtti.

Resul amca, kendisini yalnız bırakmayan tek arkadaşının "küçük çay şişesi ve termosu" olduğunu söyledi.

Kaynak; rudaw