Ensârdan Müslümanlar, onu öldürmekle tehdit etmişlerdi. Allah Resûlü (s.a.v.) de bunu duymuştu. Ertesi gün: “Bu gece amcam Abbâs yüzünden hiç uyuyamadım; çünkü Ensâr’ın onu öldüreceğine dair haberler aldım” buyurdu. Bunun üzerine babam Ömer (r.a.): “Ya Resûlallah, ben Ensâr’a bir gideyim.” dedi. Peygamberimiz (s.a.v.) de: “Ya Ömer, Sen git” dedi. Hz. Ömer (r.a.), Ensâr (r.a.e.)’in yanına gitti ve onlara: “Abbâs’ı serbest bırakın.” buyurdu. “Hayır, vallahi onu bırakmayız” dediler. Hz. Ömer (r.a.), “Peki ya bunu Allâh Resûlü (s.a.v.) istiyorsa!” dedi. “Eğer Resûlullah (s.a.v.) istiyorsa baş üstüne, al ve götür” dediler. Hz. Ömer (r.a.), Abbâs’ı teslim alınca: “Ey Abbâs, Müslüman ol! Allâh (c.c.)’a yemin ederim ki, senin İslâm’a girmen, beni, babam Hattâb’ın Müslüman olmasından daha çok mutlu eder. Çünkü öyle zannediyorum ki, senin Müslüman olman Allâh Resûlü (s.a.v.)’i çok hoşnut edecektir!” dedi.

Bu konuda, Şa’bî’den gelen rivayet ise şöyledir: “Peygamber (s.a.v.) Efendimiz’in amcası Abbâs (r.a.) bir mesele konusunda Hz. Ömer (r.a.)’e ısrar ederek: “Ey Müminlerin Emîri! Hz. Mûsâ (a.s.)’ın amcası sana gelseydi ona ne yapardın?” diye sordu. Hz. Ömer (r.a.), “Vallahi, ona iyilikte bulunurdum!” diye cevap verdi. Abbas (r.a.), “O hâlde, ben de Hz. Resûlullah (s.a.v.)’in amcasıyım!” dedi. Hz. Ömer (r.a.): “Ebu’l-Fazl, sen ne sanıyorsun? Vallahi, ben senin babanı kendi babamdan çok severim.” buyurdu. Abbas (r.a.), “Öyle mi?” dedi. Hz. Ömer (r.a.): “Evet tabii ki öyle! Çünkü, ben iyi biliyorum ki, Allâh Resûlü (s.a.v.), senin babanı benim babamdan daha çok severdi. Bana düşen ise, Resûlullah (s.a.v.)’in sevdiğini kendi sevdiğime tercih etmektir.”buyurdu.

(İbn Sa’d, _Tabakâtu’l-Kübrâ?, c.4, s.30)