“Mehmet” dedi arkadan bir ses, Oo Ömer abe nasılsın. Allah razı olsun. Ben iyiyim de sen pek iyi gözükmüyorsun bakıyorum, çok düşüncelisin. Mehmet: “Sorma abe benim bi sorunum yokta, okulda yaşanılan ahlaksızlıklar canımı sıkıyor, üzülüyorum. Ne olacak bu gençlerin hali, günbegün bataklığa doğru sürükleniyorlar. Bizim ise elimizden hiçbir şey gelmiyor.”

Ömer: “Haklısın, fakat biz elimizden geleni yapmaya çalışacağız. Rabbimizin bize yüklemiş olduğu sorumluluğu hakkıyla yerine getirmemiz gerekiyor. Nitekim Allah (c.c) buyuruyor “Sizden, hayra çağıran, iyiliği emredip kötülüğü meneden bir topluluk bulunsun. İşte onlar kurtuluşa erenlerdir.” Ali İmran 104 …

Ders zili çaldı. Fizik hocası Ertan bey derse girdi. İslama olan hazımsızlığı herkesçe bilinirdi.

“Evet gençler size bi haberim var. Malum üniversite sınavları yaklaştı. Sınavlara daha iyi motive olmanız için okul kurulu sizin için balo eğlencesi düzenliyor. Hepiniz davetlisiniz. Bu fırsatı kaçırmayın, bi daha elinize geçmez.”

Ertan beyin sözlerini duyan Mehmet, ne yapacağını şaşırdı. Öylece olanları dinleyemezdi. Söz hakkı isteyip ayağı kalktı. Tüm öğrencilerin gözleri Mehmet’in üzerindeydi. Biliyorlardı ki

Mehmet gereksiz bir şey söylemeyecekti. Mehmet: Hocam siz ne balosundan bahsediyorsunuz, balo dediğiniz batının şeytani birer oyunudur? Hem ne zaman böyle şeyler bizim kültürümüze yerleşti? Yok mu sizde hiç Allah korkusu?

Öğrenciler şaşkına dönmüştü. Mehmet nasıl cesaret etti böyle konuşmaya, bi yandan da utandılar gerçekten. Hocada şaşırmıştı, öğrencilerin arasında küçük duruma düşmüştü. Fakat utancından ve şaşkınlığından bir şey diyemedi…

Mehmet her hüzünlendiğinde tek sığınağı olan Rabbine dökerdi içini. Ve yine oradaydı, Rahmanın huzurunda. Kaldırdı ellerini semaya, başladı yakarmaya. “Rabbim! Gönlüme ferahlık ver. İşimi bana kolaylaştır. Dilimdeki tutukluğu çöz ki sözümü anlasınlar.” (Taha 25-28)

Hüseyin Gök / İstanbul (Başakşehir) - Yaş: 18