Doğru
Tahiyye; selam vermek demektir. Tahiyyetü’l mescid; mescidi yani camiyi selamlamak demektir. Kuran-ı Kerim’de mescitlere “Allah’ın Evleri” denilmiştir. Bir eve giren kimsenin, önce ev sahibini selamlaması kadar tabi bir şey olamaz. Bu halde Allah’ın evine girenin de O’nu selamlaması gerekir.

Selamlamanın en mükemmel ve en güzel şekli namazla olur. Camiye giren kimse tahiyyetü’l mescid kılmak suretiyle Allah Teâlâ’yı bir nevi selamlamış, O’na bağlılığını, saygısını ve kulluğunu sunmuş olur. Bir mescide sadece ziyaret için veya öğretmek veya öğrenmek gibi bir maksatla giren kimse orada nafile olarak iki rekât namaz kılar. Dileyen daha fazla kılabilir. Mescide günde birkaç defa bu şekilde girilse, bir defasında böyle namaz kılınması yeterlidir.

Tahiyyetü’l mescid namazı, mescide girildiğinde daha oturmadan kılınmalıdır. Faziletli olan da budur. Oturulduktan sonra da kılınır. Bazıları; “oturmadan kılınırsa eda, oturduktan sonra kılınırsa kaza olur” demişlerdir.

Ebû Katade (r.a)’den rivayet edildiğine göre; Rasulullah (s.a.v) şöyle buyurdu; “Sizden her kim mescide girerse iki rekât namaz kılmadan oturmasın” (Buhari, Salat, 59)

Bu, bir müntahap namazdır. Şöyle ki: Bir mescide sadece ziyaret için veya öğretmek ve öğrenmek gibi bir maksat için giren kimse, orada nafile olarak iki rekât namaz kılar. Bir mescide bir günde birkaç defa bu şekilde girilse, bir defasında böyle namaz kılınması yeterlidir. Bununla, Allah’a ibadet edilen bir yere gereken saygı yerine getirilmiş olur.

Tahiyyetü’l mescid, bir mescid veya camiye girilince, daha oturmadan kılınmalıdır. Faziletli olan budur. Oturulduktan sonra da kılınabilir. Bir mescide girip de, meşguliyetinden veya vaktin keraheti gibi bir sebepten dolayı tahiyyatü’l mescid namazını kılamayacak olan bir Müslümanın; “Sübhanellahi velhamdü lillâhi ve lâ ilâhe illallahu vallahu ekber” demesi de müntahap görülmüştür.