Ruhların gıdası, dirilişi, mutluluğu… Güneş’in batışını seyrederken, hafızam beni eski hatıralara sürükledi... Namaza yeni başladığım yıl... Beş yıl önce... O zamanlar içimde ifade edemediğim derin bir eksiklik hissediyordum. Sanki her kazandığımı kaybetmiş, bütün başarılarım aslında bir aldatmadan başka bir şey değilmiş... Ve işte Namaz... Özgürlüğe ve Cennete ilk adım. Namaz... Marifetullah ve Muhabbetullah’a götüren en kutsal ibadet. Namaz... Kanayan yaralarıma, acıyan sancılarıma tek çare... Aradan yıllar geçti... Ne yazık ki Namaz’a duyduğum o ulvi sevgi, şimdi masivadan ve malayaniden dolayı azaldı... “Yarab, bizleri namazı dosdoğru ve sürekli kılanlardan eyle” Amin.

Nushai Kübra İslamoğlu