Ey Susam! Garip Susam! Hangi hain eller uzandı sana. Hangi sebepten ötürü kıydılar sana. O mazlumca katledişin mi beni derinden etkileyen. Yoksa o adanmışlığın mı? Adanmışlığı öğretmek için mi feda ettin kendini Ey Susa!. Bugün günlerden Susa. Bana Susa`yı anlat baba… Şehit Hüseyin`i, Medeni`yi, Zeki`yi, Said`i, Hacı Ahmed`i, M. Emin`i, Adnan`ı, M. Ali`yi ve M. Abdulhalık`ı anlat. Bana on yarenimi, on gülümü, on rehberimi anlat. Anlat ki, günah lekeleriyle kapkara olmuş kalbim aydınlansın. Anlat ki ataleti hayat felsefesi haline getirmiş nefsim gayrete gelsin. Anlat ki zulmün her çeşidini tatttığımızı bilsin gafiller. Anlat ki bu sevda bitmesin. Anlat ki Şehadeti anlayayım.

Ey Susa`da açan güller! Kalbimizin en derin yerlerinde yeşerdi gülleriniz. Sizlere olan muhabbetimizi ne sayfalar yazabilir ne de kitaplar anlatabilir. Bizler sizden öğrendik vazgeçmemeyi. Sizden öğrendik mücadeleyi. Sizler en güzel mekanların en güzel şehitlerisiniz. Sizler Camide açan güllersiniz. Şartların esiri değil mücadelenin gülleri oldunuz. Dökülen her damla kanınız binler kere binleri diriltti çorak çoğrafyamızda. İslam`ın gür sedası bir kez daha yükseldi doğudan. İslam güneşi doğudan bir kez daha doğdu.

Ey Şehid Hüseyin`im! Zekeriyya, Yahya, Hamza ve adaşın Hüseyin gibi olmak istedin? Şehitlerin hayatını okurken derinden bir ah mı çektin ki, Allah (cc) dua kabul edip şehitler zümresine kattı seni. Hüseyin`im küfrün yüzüne tükürmek için miydi bu kadar gayret? Yoksa şehit olmak için mi? Üzülme Hüseyin`im onlar senin ‘tekbir`inle gömüldü tarihe. Hem de kara bir leke…

Ey Şehid Medeni! Ne kadar da sevmiştin camini. Onsuz yapamaz hale gelmiştin. Soğuk kış aylarında soba başında Kur`an`ı okumak, zulmün koltuklarında oturmaktan daha zevkli gelmişti sana. Yazın sıcağında ümmetin derdini konuşmak serinletirmiydi seni. Sen Ey Şehid! Kaç gece ümmetin derdinden sabahlara kadar gözyaşı döktün. Sevdiğin, aşık olduğun yerde camide açtın. Hem de solmamak üzere…

Ey Şehid M. Zeki! Bilmiyorum ağlayayım mı yoksa sevineyim mi? Seni kaybettik diye kan çanağına mı dönsün gözlerim. Yoksa en azizlerimizi, en aziz davaya feda ettik diye sevinsin mi yüreğim! Camiye dökülen her damla kanın tekrar camilerde dirildi şehidim. Sen sakın Allah`ı zalimlerin yaptıklarından habersiz sanma!

Ey Şehid Mekki! Senden sonra yolunun takipçileri çoğaldı. Senin bıraktığın yerden devam ettiler. Hem de hiç durmadan. Senden sonra da şehidlerimiz oldu. Hem de senin gibi Aziz ve temiz. Hüseyinler, Selahaddinler ardından geldiler. Durmadan yorulmadan çalışıp didindiler… O kutlu davada seni hep örnek gösterdiler. Ve adın umut oldu küçük çocuklarda durmadan adını koydular senin. Belki kaderleri de senin gibi olur diye…

Ey Şehid M. Said! Ve Ey Şehid H. Ahmet! Siz Muhammedi bayrağı küfrün semasında yükselttiniz diye mi zulmettiler size? Sizleri kimsesiz mi zannettiler. Kimsesizlerin kimsesi olan Allah`ı unuttular herhalde. Sizi kim kurtaracak dediklerinde siz Allah mı dediniz? Ey Şehidim! Siz Allah deyince yedi kat sema titredi. Ve Allah sizi kimsesiz bırakmadı. Ardınızdan binlerce Said gönderdi. Bu yoldan bir daha dönmemek üzere…

Ey Şehid M. Emin! Ve Ey Şehid Adnan! Peygamber gibi Emin`diniz. Size dost olan, yoldaş olan eminlik içerisindeydi. Adeta O Alemlere rahmet olarak gönderilen nebi gibi rahmet olarak yağdınız çorak susa topraklarına. Susa toprakları sizinle yeşerdi. Sizinle suladık çorak Susa`yı. Şehadetiniz kutlu olsun ve Allah size rahmet etsin…

Ey Şehid M.Ali! ve Ey Şehid M. Abdulhalık! Sizler tarihe küfre boyun eğmeyen cami yarenleri olarak geçtiniz. Susa direnişin… Susa başkaldırışın… Susa eğilmezliğin… Ve Susa şehadetin mektebi oldu… Kerbela`yı bir daha yaşadık Susa`da… Ve Susa zamanın Kerbela`sı oldu…

Ey Azizlerimiz! Eğer sizin zamanınızda yaşıyor olsaydık şu cılız bedenlerimizi siper ederdik size. Küfrün sizi incitmesine bile fırsat vermezdik. Siz Allah için açan gonca güller, bizler ise bu güllerin bekçileri olurduk. Ey gonca güllerimiz! Sizler mekanlarınızda rahat uyuyun. Sizin bıraktığınız dava yerde kalmadı. Sizleri kendilerine örnek alan binlerce gençlerimiz geldi. Gece gündüz demeden Allah`ın davasına hizmet eden. Bir sıkıntıyla karşılaşınca sizleri örnek veren; "Bakın onlar canlarını verdi ya biz”… diye teselli veren. Sizden sonra Susa; direnişin, mücadelenin ve adanmışlığın sembolü oldu. Ve gökyüzü semasında bir ayet yankılandı:

"Müminlerden öyle yiğitler vardır ki Allah`a verdikleri sözü yerine getirip sadakatlarını ispat ettiler.Onlardan kimi adağını ödedi, canını verdi, kimi de şehitliği gözlemektedir. Onlar verdikleri sözü asla değiştirmediler.” (Ahzab 23)

İlahi! Senin rızan için mücadele edip, canlarını feda eden Susa güllerinin şehadetlerini kabul eyle. Bizleri onların yolunun sıkı takipçileri kıl.Bizlere emanet ettikleri İslam davasını bizden sonra ki nesillere hakkıyla devretmeyi nasip et. Bizleri onların şefaatinden mahrum etme…AMİN

Mesut Gözlü