Amelde her hareket ve fiilin aslı sevgi ve iradedir. Ve biz Müslümanlarda madem ki diyoruz “biz Allah ve Resulüne gönül bağlamış, kalbimiz bu sevgiyle doludur” o halde kuram ve eylemlerimiz arasında kuvvetli bir rabıta olmalıdır. Sevgi sadece dil ile ikrardan ibaret bir iş değildir. Eğer dil ile tasdikten ibaret olsaydı münafıkların cehennemin en alt tabakasında yer almaları nasıl açıklanırdı? Sevgi tamamen fiili bir durumdur. Ebu’l Abbas’ın dediği gibi “Sevgi sevenin sözlerinde değil, karakter ve tavırlarında kendini açığa vurur.”

Bizlerde Peygamber (s.a.v) sevdiğimizi iddia ediyorsak bu sevgi sadece dilde kalmamalı. Bulunduğumuz Kutlu Doğum ayı içerisinde O’nun sevgisini meydanlarda haykırmalıyız. Hatta bu sevgi öyle bir boyuta ulaşmalı ki kalbimizden taşmalı, bunun neticesinde gerek bu Kutlu Doğum ayında, gerekse de ömrümüzün kalan tüm zamanında bu sevgiyi meydanlarda, evlerde, yakın ve uzak çevremize ulaştırma gayesinde olmalıyız. Bize verilen görevleri aşkla yerine getirmeli, hiçbir görevi küçük görmemeliyiz. Ufak ve değersiz gözle bakmamalıyız. Yukarıda da dediğimiz gibi sevgi fiiliyatta belli olur. Bizlerde Peygamber Sevdalısı isek bu Kutlu Doğum ayını fırsat bilmeli O’nun (s.a.v) sevgisini elimizin, nefesimizin ulaştığı yere kadar götürmeliyiz. “ Deki: Eğer siz Allah’ı seviyorsanız bana uyun Allah ta sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın. Allah bağışlayandır, esirgeyendir.” (Ali İmran 31)

Yakud Dede / Ankara yaş:21