Şeyh Sadi Şirazi`den kıssa

Padişahın biri amansız bir derde duçar oldu. Hekimler seferber oldular, çalışıp çabaladılar. Sonunda: “Bu derdin ilacı şöyle şöyle özelliklere sahip bir insanın ödüdür,” dediler.

Günlerce arayıp taradılar, nihayet o söylenen bütün özellikleri taşıyan bir köylü çocuğu buldular. Padişah sayısız mal ve altın yığarak o çocuğun anasını babasını razı etti. Çocuğun öldürülmesinin caiz olduğuna kadı fetva verdi.

Çocuğu cellada teslim ettiler. Cellat çocuğun boynunu vuracağı sırada, çocuk gökyüzüne bakıp gülümsedi. Bu da padişahın dikkatini çekti.

“îdam edilmek üzeresin, neden gökyüzüne bakıp gülümsedin?” diye sordu.

Çocuk şöyle dedi:

“Padişahım çocukların nazı, anasına babasına geçer; adaleti, padişahtan isterler; davayı, kadıya götürürler! Bildiğiniz gibi; benim anam babam dünya malım bana tercih etti. Kadı ölümüme fetva verdi. Padişah ise kendi hayatının devamını benim ölümümde görüyor. Onun için gökyüzüne bakıp Allah`ın (c.c.)  merhametine sığınarak güldüm.”

Bunu duyan padişahın gözleri doldu.

“Benim ölmem böylesine masum birinin kanını dökmekten daha iyidir,” diyerek çocuğu serbest bıraktı ve ona büyük ihsanda bulundu.

Bu olayın üzerinden bir hafta geçmeden padişah iyileşti, o dertten kurtuldu.