SÜMEYYE AKSOY / Doğruhaber

Yaz tatilinin bitmesine az bir vakit kalmasıyla, biz ebeveynlerde okul telaşı başladı. Özellikle evlatlarını ilk defa okul ortamına gönderecek olan ebeveynler daha da telaşlı. Çünkü okul öncesi dönemde aile dışına çıkmamış, sosyal ilişkileri gelişmemiş, aşırı anne bağımlısı olan ve yakın tarihte yeni bir kardeşi olan çocuklarda “okul korkusu” problemi ortaya çıkar. Ebeveynler ise bu korku karşısında telaşa kapılırlar.

Okulun ilk günlerinde çocuklarda mide bulantısı, ateş, kusma, karın ağrısı, parmak emme, altını ıslatma ve sık sık ağlama gibi bebeksi davranışlar belirebilir. Bu belirtilerle karşılaşan ebeveynler duygusal davranıp o gün okula gitmemesinin daha doğru olduğunu düşünebilirler. Fakat bu davranış çocukları okuldan daha da soğutur.

Okul korkusunun temel nedenine baktığımızda korkulan şey okul değildir. Asıl neden anneden ayrılmaktan korkmalarıdır. Genellikle okul korkusu yaşayan çocukların annelerine bağlı/bağımlı olduklarını gözlemleyebiliriz. Bunun yanında birçok neden de okul korkusunu ortaya çıkarabilir. Bunlar; çocuğun anne babanın yokluğunda kendisine bir şey olacağından korkması,  boşanma, anne-babanın başka birisiyle evlenmesi ya da maddi sıkıntı kaynaklı stresli ev yaşamı da çocukları okuldan korkutan sebepler olabilir.

Tabii okuldan korkmanın bir de okula bağlı nedenleri vardır. Bunları göz ardı etmemek gerekir. Duyarsız ve sürekli emir veren bir öğretmen veya başka bir okul personeliyle karşılaşan çocukların okula değil askere gitmiş gibi hissetmeleri kaçınılmazdır. Okul içerisinde zorlanan çocuklara birebir görüşmeyle destek vermeyi boş iş olarak gören öğretmenler sebebiyle de, çocuklarımız okuldan nefret etme duygusuyla karşı karşıya kalacaktır. Bu noktada biz ebeveynler çocuklarımızı öğretmenlere teslim ederken “eti senin kemiği benim” gibi öğretmene güç, çocuklara korku veren cümleler kullanmaktan kaçınmalıyız.

Bazı duyarsız ebeveynler, çocuklarının okula başladıktan sonra ki hal değişimlerine dikkat etmez. Bundan dolayı çocuklarının okuldan korkup korkmadıklarını anlayamazlar. Hâlbuki çocuklar bu korkularını saklayamazlar. Duyarlı ebeveynler evlatlarını iyi takip ettiklerinden, çocuklarının korkularını fark etmekte zorlanmazlar.

Peki, çocuklar okul korkusunu nasıl belli eder? Çocuklarda heves ve enerji kaybı oluşmaya başlamışsa, alıngan ve çok sinirli hallere bürünmeye başlamışsa, iştahsızlık ve uykuda problemler yaşıyorsa, sık sık hasta olmadığı halde karın ağrısı veya baş ağrısı gibi şikâyetlerle geliyorsa, içe kapanık ve utangaç davranıyorsa, okula gitmediği için suçluluk duymuyorsa, okul korkusundan şüphelenmeliyiz. Tedbirlerimizi almaya başlamalıyız.

Birkaç öneriyle yazımızı sonlandırmak isterim. Çocuklarımıza okula gitme konusunda ödün vermemeliyiz. Onlara okulun amacını açıklamalı ve tüm aile bireyleri olarak tutarlı davranmalıyız. Çocukların kendilerini terk edilmiş ve yalnız hissetmelerine yol açacak davranışlardan uzak durmalıyız. Korkularından dolayı dalga geçmemeli, gözyaşlarıyla alay etmemeliyiz. Vedalaşmaları kısa süreli tutarak, ayrılıkların doğal olduğunu onlara hissettirmeliyiz.

Evlatlarımıza ilim öğrenmeyi sevdirmek bizim elimizde…