Tutarlılık; kişinin söyledikleriyle yaptıklarının birbirleriyle aynı olmasıdır. Çocuk eğitiminde tutarlılık, çocukların sergilemiş olduğu davranışlara anne babaların aynı tepkileri vermesidir. Kararlılık ise; alınan kararları uygulamada ve devam ettirmede süreklilik arz etmesidir. Çocuk eğitiminde kararlı olmak demek “evet ve hayırların” zorunlu olmadıkça çok değişmemesidir.

Çocuk eğitiminin en hassas konusu tutarlılık ve kararlılıktır. Çocuklar tutarlı ve kararlı olmayı, her şeyde olduğu gibi anne babadan öğrenmektedir. Anne babalar; kendi aralarındaki makul istekleri yapmamaları, kendi aralarındaki iletişim sıkıntıları çocuklar için bir model teşkil etmektedir. Bu durum çocukların anne babalarını hem model almalarına hem de onları ciddiye almamalarına neden olmaktadır.

Annenin izin verdiğine baba yok derse, babanın koyduğu kuralları anne kaldırırsa çocuk eğitiminde bir tutarsızlık meydana gelir. Anne babanın yasakladığı bir şeyi de nine ya da dede “daha çocuktur, bırak yapsın” diyerek anne babanın yasağını yok sayarsa yine tutarsızlık olur. Bu gibi tutarsızlıklar da çocuklarda kafa karışıklığına neden olur. Neyin yanlış neyin doğru olduğunu kestiremez hale gelirler.

Yine anne babaların normal zamanlar ile duygu yoğunluğu yaşadıkları zamanlarda verdikleri tepkiler çocukları olumsuz etkilemektedir. Mesela; normal zamanda gülünen yaramazlığına sinirliyken ceza veriliyorsa çocuk psikolojisi yerle bir ediliyor demektir.

Çocukların istediklerini aldırma ve dediklerini yaptırma konusunda ağlamalarına, sızlanmalarına hepimiz şahit olmuşuzdur. Çocukların olmadık isteklerine karşı da bizim tepkimiz “al şunu da kapa çeneni” olmuştur. Çocukların isteklerini yaptırma konusunda anne babayı zorladıkları iki yer vardır. Biri misafirlik diğeri ise alışveriştir. Çocuklar alışverişte anne babadan önce kibarca isterler. İstekleri alınmayınca ağlama kozunu kullanırlar. Bu da işe yaramazsa kendilerini yere atmaya başlarlar. Tüm çabalarına rağmen çocukların isteklerini almayan anne baba etrafındaki insanlara rezil olmamak için çocukların isteklerini yerine getirir. Ve çocuklar hedeflerine ulaşmıştırlar. Oysa anne babalar çocukların istekleri karşısında kararlılıklarını devam ettirebilse çocukların isteme şekillerini disipline etmiş olurlar.

Özetle anne babaların çocuklarını yetiştirirken, söylem ve davranışlarıyla kararlı ve tutarlı davranmaları gerekir.  Özü sözü uymayan ve söylemleri sadece sözde kalan anne babaların sözlerinin de çocukların yanında hiçbir değeri olmayacaktır. Yazımızı kelamların en güzeli Kur`an-ı Kerim`den bir ayetle bitirelim. “Ey iman edenler niçin yapmayacağınız şeyleri söylersiniz.”

Sümmeye Aksoy