Allah (cc) buyuruyor ki:

“Allah'ın mescidlerini ancak Allah'a ve ahiret gününe inanan, namazı dosdoğru kılan, zekatı veren ve Allah'tan baska hiç kimseden korkmayanlar imâr eder. İşte doğru olmaları umulanlar, bunlardır.” (Tevbe: 18.)

Peygamber Efendimiz (sav) buyuruyor:

"Kim isterse bir bağırtlak kuşu yuvası kadar bir mescid yaparsa, Allah ona cennette bir köşk kurar."

Bir başka hadiste şöyle buyurmaktadır: "Camiye geleniniz oturmadan önce iki rekat namaz kılsın."

Diğer bir hadiste buyurmaktadır: “İçinizden biriniz namaz kıldığı yerde kalığı müddetçe konuşmadıkça veya camiden çıkmadıkça, melekler ‘Allah'ım, ona rahmet et, Allah'ım onun günahlarını bağışla` diyerek onun için dua ederler.”

Said İbni Müseyyeb buyurdu ki: “Camide oturan kimse Rabbi ile başbaşa oturuyor demektir. Onun hayadan başka bir söz söylememesi gerekir.”

Peygamber Efendimiz (sav) buyurdular:

“Ahir zamanda ümmetimden öyle kimseler gelecektir ki; camilere gelip halka halka oturacaklar. Konuştukları konular dünya ve dünya sevgisidir. Sakın onlarla birlikte oturmayınız. Allah onların hiçbir dileğini kabul etmez.”

Enes İbni Malik der ki; “Kim camiye bir kandil yakarsa arşı taşıyanlar ile birlikte bütün melekler kandilin ışığı yanar kaldıkça onun günahlarının affedilmesi için dua ederler.”

Peygamber Efendimiz (sav) buyuruyor ki:

“Birinin camilere devam ettiğini gördüğünüz zaman onun mümin olduğuna şahitlik ediniz.”

Nohai der ki: “İlk müslümanlar, karanlık gecelerde camiye yürüyerek gitmenin cenneti gerekli kıldığını belirtirlerdi.”

Hazreti Ali (ra) buyurur ki; “İnsan öldüğü zaman yeryüzündeki namaz yeri ile gökte amellerinin yükseldiği yer onun için ağlar.” Arkasından: "Ne gök ve ne de yer onlara (Firavun ile onunla birlikte olanlara) ağlamadı ve onlara mühlet de verilmedi" ayetini okudu. (Duhan: 29)

İbni Abbas buyurur ki; “Müminin ölümüne, yeryüzü kırk sabah ağlar.”

Ata`ül Horasani buyurdu ki;

“Yeryüzünün her hangi bir yerinde, bir kere secdeye varan bir kul için, secde yeri kıyamet günü sahitlik eder ve öldüğü gün arkasından ağlar.”

Enes İbni Malik buyurur ki;

“Üzerinde namez kılarak veya zikredilerek Allah'ın adı anılan yeryüzü, çevresine karşı övünür, Allah zikriyle yedi kat derinliğindeki yere kadar bu sevinci duyurur.”

Söylendiğine göre, insanların konakladıkları her zemin, gelip geçenlere ya dua eder; veyahut lanet eder.

İMAM GAZALİ – KALPELRİN KEŞFİ