Doğruhaber

Keşkül

Hazreti Ömer (Radyallahu anh) halifeliği zamanında, gece uyumaz kapı kapı dolaşırdı. Kimin ne derdi var, ne sıkıntısı var ise dinler yardımcı olurdu. Yine bir gece dolaşırken bir kapının önünden geçtiği esnada bir evden ağlama sesleri yükseldiğini duydu. Kapıyı vurdu. Yaşlı bir kadın gözlerini silerek açtı kapıyı. Ağlıyordu. Hazreti Ömer kadının bu hâlinden oldukça müteessir oldu. Yaşlı kadına neden ağladığını sordu. Yaşlı kadın;

” Gördüğün gibi, Durumum hiç iyi değil. Allah`ın huzuruna vardığımda halife Ömer`in yakasından yapışacağım.” dedi.

Hazreti Ömer:

” Niçin?” diye sordu kadına. Kadın:

“Çünkü Rasulullah (asm) “Hepiniz çobansınız. İdarenizde bulunan kimselerden mesulsünüz” buyurdu. Bak, Hattab oğlu Ömer hatırımızı, halimizi, fakirliğimizi sormuyor.” dedi.

Hazreti Ömer`in gözleri dolmaya başladı:

” Beddua etmeyin. Belki Ömer`in sizi sormaya fırsatı olmamıştır.”

” Soramıyorsa, fırsat bulamıyorsa niçin Müminlerin emiri oldu.” dedi kadın.

“Size 25 dinar versem, hakkını Hattab oğluna helal eder misiniz”

“Ederim de, size ne bundan ?”

“Olsun. Siz Helal edin. Ömer`in yükü ağırdır zaten.” Dedi Hazreti Ömer.

O sıra da Hz Ali ve Abdullah bin İbn-i Mesud (ra) geldiler.

“Selamünaleyküm ey Müminlerin emiri” deyince kadın ellerini başına vurmaya başladı. Anlamıştı, bu konuştuğu kişi Ömer`in kendisiydi.

“Eyvah!” dedi kadın, “Sen Ömer miydin? Peki Niçin bana Söylemedin?”

“Boş ver Ömer`i, Siz önceki gibi mi düşünüyorsunuz? Yani 25 dinarı verirsem Ömer`i affedecek misiniz? Mahşer gününde Ömer`in yakasına yapışmayacak mısınız bu durumda?” Yaşlı kadın başı önünde:

“Sen müminlerin emirisin. Ben nasıl sana hakkımı helal etmem. Allah`ın huzurunda nasıl yakana yapışırım.” dedi.