Suriye'nin Kobani şehrinde meydana gelen çatışmalardan kaçan Suriyeli mülteci aile, Diyarbakır'ın Ergani ilçesine bağlı Develi (Devewêrî)  köyünde çobanlık yaparak geçimini sağlıyor.

2 yıl önce PYD ve IŞİD arasında meydana gelen çatışmalar nedeniyle ailesiyle beraber doğup büyüdükleri şehri terk etmek zorunda kalan Osman Hamozade ve ailesi, çatışmalarda evlerinin talan edildiğini ve arazilerine el konulduğunu söyledi.

"Bütün malımız mülkümüz yağmalandı, evimiz çatışmalarda yıkıldı"

3 kişilik ailesiyle beraber Kobani'ye bağlı Tatîka Jor köyünden göç ettiklerini dile getiren Osman Hamozade, "Biz Suriye'de meydana gelen çatışmalardan kaçtık. Bütün malımız mülkümüz yağmalandı. Evimiz çatışmalarda yıkıldı. Elimizde bir şey kalmayınca biz de Türkiye'ye kaçtık. 3 aile Türkiye'ye geldik, 2 aile daha sonra döndü, ben ve ailem burada kaldık. Parası olanlar tekrar Suriye'ye döndü, benim maddi durumum olmadığı için burada kaldım. Biz de burada çobanlık yaparak geçimizi sağlıyoruz. Orada biçerim ve tarlalarım vardı, çiftçilik ile uğraşıyordum. Evim yağmalandı, evimde hiç bir şey kalmadı. Orada sürekli zulüm ve hakaret vardı. Allah şükür olsun buraya geldik." dedi.

Şanlıurfa'nın Suruç ilçesindeki Mürşitpınar Sınır Kapısından Türkiye'ye geçiş yaptıklarını ifade eden Hamozade, hayırseverlerin yardımları ile Türkiye'de hayata tutunduklarını belirtti.

"Sağlık hizmeti göremiyorum"

Hamozade şöyle devam etti: "Ben ailemle beraber bir yıl Gaziantep'te kaldım. Ardından bu köye yerleştim. Burada hastam olduğunda sağlık hizmeti göremiyorum. Çocuklarımızı hastaneye götürdüğümde bana 'Diyarbakır'da kaydın yok, kaydını yap' diyorlar. Çevre köyden biri bana yardımcı oldu kaydımı almak için ama okuma yazmam olmadığı ve Türkçe bilmediğim için alamadım."

Süt sağım işiyle uğraşan Osman Hamozade'nin eşi Hedle Muhammed ise Suriye'deyken maddi durumlarının iyi olduğunu ancak yaşanan çatışmalar ile göç etmek zorunda kaldıklarını ifade etti.

"Bu işlerin yabancısı olduğumuz için zorlanıyoruz"

Hedle Muhammed şöyle konuştu: "Suriye'de durumumuz çok iyiydi. Geçimizi çok rahat sağlıyorduk. Şimdi burada berivanlık yapıyorum. Bu işlerin yabancısı olduğumuz için zorlanıyoruz. Suriye'de mülkümüz çoktu, hiç bir iş yapmıyorduk. Şu an süt sağım işi yapıyoruz, bunu yapmazsak evimize ekmek götüremeyiz. Memleketimi çok seviyorum, oraya gitmek istiyorum ama elimizde bir para yok. Biraz birikim yaptıktan sonra Suriye'ye gitmeyi düşünüyoruz. İnsanın kendi toprağı, memleketi gibisi yoktur.” (M. Hüseyin Temel, Emrah Deniz - İLKHA)