Cuma KARAKOÇ - Doğruhaber

Ata;
“Ne olursun” demiş, “Şu yükün birazını bu günlük sen al. Almazsan altında ezilip öleceğim.” At, yükü almamış ve yalvarıp durmamasını söylemiş eşeğe. Keyifli keyifli gidiyorken, neden alsın ki? Eşek, boyunu büküp yola devam etmiş. Ancak çok zor ilerliyormuş. Yük gittikçe daha da ağırlaşıyormuş sanki. Biraz sonra da, dediği gibi, yükün altında ezilerek ölmüş. Bunun üzerine, eşeğin sahibi bütün yükü ata yüklemiş. Üstüne üstlük, eşeğin ölüsünü de atın sırtına koymuş.

At; “Kötü davranışımın cezasını çekiyorum işte!” diye inlemiş. “Eğer eşeğe o yorgun zamanında yardım etmiş olsaydım, yükün yarısını taşıyacaktım. Şimdi hepsini taşıyorum, ölü eşek de cabası!”