Hz. Aişe (Ra) bu hususu, "Allah Resûlü (sav) Ramazanın son on günü girdiğinde ibadetiği yoğunlaştırır, gece boyunca ibadet eder hatta gece ibadetine katılmaları için ailesini de uyandırırdı" ifadeleriyle anlatmaktadır. (Buhari)

Hz. Peygamber'in (sav) Ramazanın son on gününe verdiği önemin bir göstergesi de i'tikâftır. (İ`tikâf`ın terim manası; Allah`a yaklaşmak niyetiyle mescide bağlı kalmak ve onda ikamet etmektir.) Hz. Peygamber (sav) bu dönemi tamamen ibadetle geçirmek için mescitte kalarak değerlendirirdi. Allah Resûlü (sav) vefatına kadar buna devam etmiş sonrasında da eşleri ve ashabı bu ibadeti sürdürmüşlerdir.

İbn-i Ömer, Enes ve Aişe (r.anhum)`dan şöyle rivayet edilmiştir: “Rasulullah vefatına kadar Ramazan`ın son gunünde i`tikafa girer ve derdi ki: “Kadir gecesini Ramazanın son on gunünde arayın”. Vefatından sonra da hanımları i`tikafa girdiler.” (Buhari-Müslim-Tirmizi-Muvatta-Nesai-Ebu Davud- İbn Mace)

“Nebi (s.a.v) i`tikafa girmek istediği zaman, sabah namazını kılar sonra i`tikaf mahalline girerdi.” -Yani 20. günün sabahı- (Buhari-Muslim)

İmam Zühri şöyle demiştir: “İnsanların i`tikafı nasıl terk ettiklerine şaşıyorum. Oysa Rasulullah (s.a.v) bazı şeyleri bazen yapar bazen de terkederdi. Fakat vefat edinceye kadar i`tikafı terketmemiştir.”

“Hz. Peygamber (s.a.v) her Ramazanda on gün i`tikafa girerdi. Vefat ettiği yılda ise yirmi gün i`tikafa girdi.” (Buhari-Ebu Davud-İbn Mace)

Aişe (r.anha)`dan rivayetle, kendisi şöyle buyurmuştur: “Sünnet olan, i`tikafa girenin hasta ziyaret etmemesi, cenazede bulunmaması, hanımına dokunmak dahil ona yaklaşmaması ve mutlak gereken bir ihtiyacı hariç mescidden çıkmamasıdır. Oruç olmadan i`tikaf olmaz. Büyük ve toplayıcı bir mescidde de bulunmadıktan sonra i`tikaf gerçekleşmez.” (Ebu Davud-Beyhaki)

İ`tikafın en faziletlisi Ramazan`ın son on gunünde girilendir. Bunun sebebi, bin aydan daha hayırlı olan Kadir gecesine rastlamak ihtimalidir.