Artık ben hiçbir şey yapamıyorum. İnsanlık bittiği için mi? Yoksa kelimeler anlamını yitirdiği için mi? Neydi beni bu denli soğutan, bezdiren tiksindiren...

Çoğu kez oturup düşünüyorum, ne düşündüğümü bile bilmeden öylesine dalıp gidiyorum... Kardeşlerim bir bir şehit oluyor. O zaman ben ne yapıyorum?

Bu soruyu sorarken bile boğazım düğümleniyor,ellerim titriyor...

Türlü türlü istekleri olan insanları görüyorum. Şehitleri düşündüğüm zaman kendimden bir şeyin eksik olduğunu düşünüyorum. Herkes gibi benimde bir isteğim var; ama ne arkadaştan, ne dosttan ne de akrabalardan...

Benim isteğim sadece Yüce Allah'tan... Sevgi mi? Para mı? Mal mı? Mülk mü? Yok... ne bunlar, ne de bunlara benzer bir şey istemiyorum. Akşama doğru bir günde, sessiz, sakin bir cami avlusunda, gözlerim açık bir şekilde Şehit olmak istiyorum...

Süleyman Özçelik / Mardin (Nusaybin) - Yaş: 18