Feyzullah Zerey / doğruhaber

“De ki, eğer Allah’ı seviyorsanız, bana uyunuz ki, Allah da sizi sevsin”

(Al-i İmran Sûresi, 31)

Peygamber Efendimiz (sav) zamanında birtakım kimseler “Ey Muhammed! Biz Rabbimizi çok severiz” demesi üzerine bu ayet-i kerime nazil olmuştur. Peygamber Efendimiz (sav)’in Allah (cc) katındaki değerini belirten ayetlerden biri olan bu ayet sünnet-i seniyyeye ittibaın ne kadar ehemmiyetli olduğunu belirtir. Peygamber Efendimiz (sav) “Benim sünnetimi ihya eden beni sevmiş olur, beni seven kıyamet gününde benimle birlikte olur” demiş ve sünnetin ihyasını her dönemdeki Müslümanlardan istemiştir. Hele hele ümmetin fesada düştüğü bir zamanda sünnetin ihyasını yüz şehid sevabıyla kıyaslaması bu işin ehemmiyetini vurgulamak içindir.

Peygamber Efendimiz (sav) sünnetine uygun olmayan işleri isyan olarak görmüş, kendisine uymayanları “bana yüz çevirmişlerdir” diyerek onları cehennemle korkutmuştur.

Sünnet-i seniyye mirac gibidir, insanı Rabbe yaklaştırır. Allah (cc)’a ulaşmanın yolu buradan geçer.

Fudayl (rehimehullahu) der ki:

“Sana, Allah (cc)’ı seviyor musun, diye sordukları zaman sus, cevap verme. Çünkü eğer hayır, diyecek olsan imandan çıkarsın. Buna karşılık, evet diyecek olsan ve Allah (cc)’ı sevenlere yakışmayacak hareketlerde bulunsan Allah (cc)’ın gazabından kork.”

Ne güzel ve anlamlı bir söz. Gerçekten insan sevdiğini gücendirecek işlerden sakınır, ona yakın olmak için canından bile vaz geçer.

Allah (cc)’ı sevenleri seven kimse aslında O’nu sever. Eşref-i mahlûkat olan insanlar arasında “habibullah” ile tanınan Peygamber Efendimiz (sav)’i sevmek Allah(cc)’ı sevmeye götürür.