Karayılan meselesi yine gündemi meşgul ediyor.

Son haberler İran’ın Karayılan’ı yakaladığı; ama anlaşıp serbest bıraktığı yönünde. İddialara göre Türkiye koordinatları vermiş, Karayılan İran istihbaratı tarafından yakalanmış ve pazarlık unsuru olarak kullanılmış.

Nitekim süreç bunu doğrular nitelikte. İran’ın saldırıları karşısında tehditkar bir dil kullanan Karayılan, uzun süre sessiz kaldı. Sonra İran ordusu Kandil’in İran sınırını tümüyle ele geçirdi.

PJAK, yani Pkk’nin İran kolu resmen İran’dan çekildiğini ilan etti.

Artık İran’da eylem yapmayacak ve militan almayacak.

Bazı analizciler, İran’ın başarısından ve Türkiye’nin başarısızlığından  söz ediyorlar. Karayılan’ı ele geçiren İran’ın  bunu nasıl başarılı bir şekilde kullandığını söylüyorlar.

Öyle ya Türkiye de Öcalan’ı ele geçirmişti, neden bir anlaşmaya varamadı?
Tabii burada unutulan bir şey var.

Öcalan’ı Türkiye yakalamadı, Türkiye’ye teslim edildi.

Dönemin başbakanı Ecevit, sonraları bu yöndeki şaşkınlığını anlatmıştı.

Hangi şartlarda, hangi tavizler karşılığında teslim edildiğini dönemin ekabirleri bilir tabii.
Bir gün açıklarlarsa biz de öğrenme imkanı buluruz. Ama gözüken bir şey var.

Öcalan yakalandı; ama onunla görüşenler silahlı mücadelenin bitmesini istemeyenlerdi.
Öcalan “Hizmet etmeye hazırım” dedi cümle alemin önünde.

Ortam anlaşma için müsaitti; ama başka anlaşmalar yapıldı sanki.

Ve birileri bu yolla hakimiyetini devam ettirmek istedi.

Şimdi yine görüşülüyor; ama artık Öcalan’ın eli güçlü. Resmi olarak yakalanmış ve onu idam edemezler.

Karayılan’ın durumu öyle değildi işte. İran onun yakalandığını kabul etmedi, pazarlığını yaptı, işi bitirdi.

Türkiye’nin derinleri de işkence ve sorguyu iyi bilir; ama Öcalan’a dokunamadılar. Pazarlık da yapamadılar tabii.

O yüzden Türkiye ile İran’ın durumu bir değil. 

Doğruhaber / haber yorum