Şeytanın yandaşları son zamanlarda yaşanan olayları değerlendirmek için yine bir araya gelmişti. Çirkin suratlarından öfke ve endişe okunuyordu. Ortama kasvetli bir hava hâkimdi. Liderleri esip gürlemeye başlamıştı:
- Beceriksizler! Size sağladığımız her türlü imkâna ve desteğe rağmen, hala hüda erlerini yolumuzdan çekemediniz. Para bizde, güç bizde, her türlü olanak bizde. Ama tüm bunlara rağmen her seferinde kaybeden biz, kazanan onlar oluyor.
İçlerinden biri söz aldı:
-Efendim haklısınız. Ama bu sefer durum çok farklı. Bunlar daha önce çökerttiğimiz yapılara hiç benzemiyor. Bu kez çetin bir kayaya çarpmış durumdayız. Biliyorsunuz ki elimizden geleni yapıyoruz. Yıllardır her yolu denedik. Hâlâ da deniyoruz. Son günlerde yaptıklarımız da malumunuz. Yeri geldi onlara karşı tüm karanlık odaklarla işbirliği yaptık, yeri geldi yaktık, yıktık, öldürdük, yetmedi kaçırıp gözdağı vermeye çalıştık ama nafile. Ne yaptıysak olmadı. Adamlar korkup geri çekilmek şöyle dursun, her olay sonrası karşımıza daha da azimli bir şekilde çıktılar. Yaptığımız tüm bu eylemler maalesef onlara olan yönelişi arttırmaktan başka bir işe yaramadı. Bu sayede halktan da büyük destek görmeye başladılar. Ayrıca kutlu doğum programları, salavat kampanyaları gibi etkinlikler düzenleyerek unutulmaya yüz tutmuş değerleri halka yeniden kazandırmaya çalışıyorlar. Bu yüzden yıllardır gerçek kimliğinden uzaklaştırmaya çalıştığımız halk da yavaş yavaş özüne dönüyor. Daha da kötüsü bölgede kurduğumuz korku imparatorluğu da çatırdamaya başladı. Şu eylem başlatan anneler de bunun habercisi. Dün önümüzde korkudan konuşamayanlar bugün bizden hesap soruyor. Gidişatımız hiç iyi görünmüyor.
Lider:
- Bunlar nasıl insan, nasıl yılmıyorlar! Bize karşı duracak bu gücü ve cesareti nerden alıyorlar? Onca saldırı ve tehditler karşısında önümüzde nasıl böyle korkusuzca durabiliyorlar anlayamıyorum. Farkları ne bunların? Onlarda olup da bizde olmayan ne?
-Efendim, o kadar çok şey var ki, hangisini söyleyeyim? Onlar gücünü yalnız Allah`tan alan bir topluluk. Yüreklerinde öyle bir iman var ki; değil bize, gerekirse tüm dünyaya bile meydan okuyabilirler. Dertleri ne makam ne mevki ne de para. Onların tek gayesi Allah rızası. Öyle ki bu yolda canlarından, mallarından, kısaca her şeylerinden vazgeçmişler. Kardeşlikleri de bizdeki gibi menfaate ve çıkar ilişkilerine dayalı değil, tamamen İslam kardeşliğine dayalı. Onlar birbirlerini Allah için seviyorlar. Bu yüzden gerekirse birbirleri için ölürler. Şimdi soruyorum efendim, bu insanları ne ile korkutup, nasıl durduracağız? Bunları durdurmak mümkün mü? Bizim ümitlerimiz tükenmeye başladı. Artık siz de onları durduramayacağımızı ve onların da bu bölgenin bir gerçeği olduğu hakikatini kabul etmelisiniz. Aksi takdirde bundan sonra bu topraklarda bize yer kalmayacak. Çünkü artık bu halk gerçek temsilcilerinin biz değil onlar olduğunu anlamaya başladı.
Lider:
-Görünen o ki, bundan sonra bizi zor günler bekliyor.

Arzu Aşkın / Siverek - Yaş: 26