M.Zülfi Tan / doğruhaber / haber - yorum

Birinin elinde yardım poşetleri vardı, adresleri belli çıkmıştı yola.

Diğerinin elinde silah, molotof ve bıçak vardı, adresleri belli çıkmıştı yola.

Birisi bir gönül almaya gidiyordu, bayramın sevincini paylaşmaya.

Diğeri gönül yaralamaya, bayramı zehir etmeye gidiyordu.

Birisi can vermeye gidiyordu, mal vermeye gidiyordu.

Diğeri can almaya gidiyordu, malları yağmalamaya.

Birisinin yüzü ak ve açıktı, gönlü geniş ve yumuşaktı.

Diğerinin yüzünde maskesi vardı, gönlü katı ve taş gibi katıydı..

Birisi gönül yapmaya gidiyordu, dua almaya gidiyordu.

Diğeri yakmaya, yıkmaya, beddua ve lanet almaya gidiyordu.

Birisinin hiçbir şeyden haberi yoktu, temiz ve saf duygularla sokakları adımlıyordu.

diğeri her şeyi planlamış ve programlamıştı, şeytani düşüncelerle hareket ediyordu.

Birisi dernekte yardımları hazırlıyordu fakirler için, onun heyecanındaydı.

Diğeri yakmaya geliyordu derneği, onun telaşındaydı.

Birisi fakirleri arıyordu, sokak sokak, semt semt.

Diğerleri katledecekleri canları ve yakacak dükkanları arıyordu.

Biri ümmetin hayrı için, milletin hayır için sokaktaydı.

Diğeri şer için, kötülük için.

Birisini görünce, fakirleri sevinç kaplardı, yüzünde bir umut bir tebessüm belirirdi.

Diğerini görünce mazlumlar korkudan irkilirdi.

Birisinin kalbinde Allah korkusu, iman kokusu vardı.

Diğerinin kalbinde vahşet ve küfür ateşleri yanardı.

Biri Habil gibi idi. Diğeri Kabil. Bir sokakta karşılaştılar. "Andolsun ki seni öldüreceğim" dedi Kabil. Habil, şerrinden bir eve sığındı. Kabil kapıyı kırdı ve içeri girdi. Kurşunladı, bıçakladı, yüreğindeki kinin ateşi sönmedi. Onu evden aşağıya attı. Yine kini dinmedi. Kafasını taşla ezdi. Ayaklarının altına aldı ezdi, parçaladı.Kalbindeki kin ve ateş hala sönmemişti.

Başka kurbanlar bulmak için oradan ayrıldı gitti.