Filistin direniş güçleriyle işgal rejimi arasında sağlanan ateşkes anlaşmanın ardından, işgal güçlerinin Gazze’deki direniş güçleri karşısında yaşadığı hezimet nedeniyle işgal rejimiyle Siyonist toplum arasında var olan savaş alevlenmeye başladı. İşgal rejiminin Gazze’deki direniş güçleri karşısında yaşadığı hezimet nedeniyle özellikle Netanyahu ile muhalifleri arasında siyasi savaş zirveye çıktı.

Gazze savaşı boyunca işgal rejimi içindeki savaş hiç dinmedi. Netanyahu’nun, işgal rejimi kabinesi toplantı halindeyken direniş güçlerinin şartlarını kabul ettiğini ve ateşkesi onayladığını duyurması bu savaşı daha da kızıştırdı. Netanyahu’nun Mili Güvenlik Konseyi Başkanı Yossi Cohen’i, bakanlara ateşkes kararını iletmek üzere göndermesi ve Cohen’in kararı kendilerine iletmesiyle protestolar ve eleştiriler yükselmeye başlandı. Bakanlar Netanyahu’yu kendilerini görmezlikten gelmekle suçlarken, kendisi de bakanları toplantılarda konuşulanları sızdırmakla suçladı. İşgal rejimi Kamu Güvenliği Bakanı Yitzhak Aharonovitch bakanların yalan makinesine bağlanmasını isterken, eski bakanlardan biri bakanların siyasi, hizbi ve seçim kaygılarını İsrail’in yüce menfaatlerinin üstünde tutmakla suçladı.

Netanyahu ve ekibinin yargılanmasını isteyen bu cephe, tam olarak olup bitenin açıkça anlatılmasını istiyor. 66 yıldır ayak parmaklarının üzerinde duran bu halkın (Siyonistlerin) bitmeyen bir savaşın içinde olduğunu, işgal rejiminin eskisi gibi savaşlarda düşmanı yok edecek darbeler indirmekten aciz kaldığını ifade ediyorlar.

İşgal askerleri karşısında savaşanların savaş taktikleri, mantıkları ve stratejileri değişmiştir. Şu anda Siyonist askerler ölümü hayata tercih eden insanlarla savaşıyor. Buna mukabil 2014 yılındaki yerleşimcilerle Siyonist askerlerin durumu da eskiye göre değişmiş durumda. Bunlar önceki dönem ve savaşların askerlerinden farklıdır. 2014 yılındaki yerleşimciler siren sesini duyar duymaz sığınaklara kaçıyor. Gazze sınırına yakın yerleşkeler buralarda yaşayan yerleşimcilerin daha güvenli yerlere göç etmeleri nedeniyle tamamen boşaldı. Siyonist askerlerin durumu da pek farklı değil. Yenilmez askerler(!) şu anda savaşmaktan, çatışmaktan ve ölmekten korkan insanlar haline gelmiştir.

Bunlar savaşmak ve ölmek için değil, daha iyi bir maaş için işgal rejimine gelen insanlardır. Burada Hamas Siyasi Birim Başkanı Halid Meşal’in bir açıklamasını hatırlıyorum. Kendisinin ifade ettiğine göre, direniş güçleri Siyonist asker Gilat Şalit’i esir aldığında, Şalit direniş güçlerinin kendisini öldürmek istemediğini anlayınca kaçırılmasına direnmemiş, hatta katkı bile sağlamıştır.

Siyonist toplumda bir başka savaş da ekonomik ve beşeri alanda verdikleri kayıplarla ilgilidir. Altı milyarı geçen ekonomik zararla, yetmiş ölü ve yedi yüz yaralıyla verdikleri kayıpların hesabını soruyorlar. İşgal rejimi parlamentosu üyelerinden biri Siyonist Kanal10 Televizyonuna yaptığı açıklamada “çok acı beşeri kayıplar verdik ve ürkütücü ekonomik yıkımlar yaşadık. Turizm sektörü çökerken, dış ilişkilerimiz zedelendi. Olduğumuz yerde kaldık. Bütün bunlar niçin ve ne adına oldu? Bütün bu bedelleri neden ödedik?” demesi bu savaşın nereye ulaştığını gösteriyor.

Siyonist rejimde hükümete yönelik başka eleştiriler de var. Savaşın sonucunu sorguluyor ve sorular yöneltiyorlar. Hamas’ın nasıl kendisini dayattığını, kabul ettirdiğini, merkeze koyduğunu, daha da önemlisi şartlarını nasıl kabul ettirdiğini, liderlerinin suikastla öldürülmesini önlediğini sorgulayıp duruyorlar.

Birçok Siyonist uzman, analist hatta siyasi, işgal rejiminin caydırıcılığını kaybettiğini, ne kadar güçlü ve ileri teknolojiyle donatılsa da silahın tek başına işgal rejimine ve Siyonist topluma güven ve istikrarı sağlayamayacağını yüksek sesle dillendiriyor. Yine onlara göre bu savaş Siyonist rejimle, Siyonist toplum ve başta Netanyahu olmak üzere bu rejimdeki siyasilerin geleceğini de belirleyecektir.

Siyonist rejimde süren savaşa katılan birçok insana göre Netanyahu’nun siyasi hayatı artık bitmiştir. 

Ahmed Mansur / FEM