Cahiliye dönemini işlerken kendi elleriyle çocuklarını diri diri toprağa gömen, uçurumlardan atan babalardan söz etmeden geçemiyorum. Çünkü Rasûlullah’ın (s.a.v) kim olduğunu, onun kimlere, nasıl rahmet olduğunu ancak bu şekilde anlatabiliyorum.

Bu korkunç dönem sona erdikten sonra o döneme ait acı hatıraları unutmayanlardan birisi Peygamber Aleyhisselam’ın bulunduğu mecliste anlatıyor. Küçücük kızını uçurumdan aşağı atarken aradan yıllar geçtiği halde iki şeyi asla unutamadığını, birincisi; hiçbir şeyden habersiz kızına tekmeyi vurduğunda uçuruma giden kızının aniden dönüp bakışını, ikincisi de minnacık parmaklarının avucunun içinden kayıp gidişini. Peygamber Aleyhisselam ve yanındakiler hüngür hüngür ağlıyorlar. 

MAKALENİN DEVAMI İÇİN TIKLAYINIZ...