İddia ettiğim şeyler, gerçek olabilir de olmayabilir de. Tek amacım, bazı yanlışları gün yüzüne çıkarmak. Eğer bir ülkeyi anlamak istiyorsanız, o ülkedeki çocukların duygu ve düşüncelerine bakın...
 

Eğer bir ülkedeki çocukların çoğu, öğretmen olmak istiyorsa; o ülkedeki olgun insanların eğitim seviyesinin düşük ve insanların cahil ve sorumsuz olduğuna delalettir.
 

Eğer bir ülkede, çocukların çoğu, doktor olmak istiyorsa; o ülkedeki ya da toplumdaki yetişkinlerin, psikolojik sıkıntılar ve ruhsal travmalar geçirdiğine delalet eder.
 

Eğer olgun insanlar eğitimsiz ve sorumsuz olursa, bunun etkileri; temiz zihine ve güzel ahlaka sahip çocuklarda tepkiler meydana getirir. Çoğu çocuk, kendince bu sorunu çözme yoluna girer. Böylece, insanların cehalet içinde yüzdüğünü gören çocukta, öğretmen olma isteği uyanır. Amacı; insanları cehaletten kurtarıp, asrı saadetine kavuşturmaktır. Ama çoğu çocuk, toplumun yanlış yönlendirmesinden ya da imkanların sınırlı olmasından dolayı amacına ulaşamaz.
Eğer yetişkin insanlar, SDEPMİ (stres,depresyon,melenkoli) hastalığına yakalanmışsa; sigaraya, içkiye ya da kötü bir ideolojiye, sığınma olasılığı, oldukça yüksektir. Genellikle bu vaka, İslam’ın hüküm sürmediği toplumlarda meydana gelir. Sonuç, böyle olursa; o günahsız ve her şeyden habersiz çocukları, çok karanlık ve bir o kadar da bataklık dolu bir gelecek bekler. Bunu fark eden keskin zekalı çocuklar, insanları içine düşmüş oldukları cahiliye bataklığından kurtarmak ve ruhsal hastaları tedavi etmek amacıyla doktor olmaya karar verirler. Ancak, bunu başaranlar, yok denecek kadar azdır. Çünkü, sınırlı imkanlar ve sinirli insanlar çocukların önlerine, çelikten bir duvar gibi çıkar.
 

Muhammed Sıddık Bilge / Diyarbakır-Bağlar – Yaş: 22