Bir gün bu zulümlerde sizleri bulmaz mı? Hiç düşünmediniz mi? Başınızı yastığa koyduğunuzda yarın bu zulmün sizi bulacağına inanmıyor musunuz? Ya da sizi bulunca kurtuluşa ereceğinizi mi düşünüyorsunuz?

Ey zulmün ortakları! Ey neyin neferi olduğunu bilmeyen ve kulaktan dolma bilgilerle İslam’ı lekelemeye çalışanlar! İçimizde ki zalimler!

Sizlere sesleniyorum; Sessiz kalıp ve sonra da utanmadan İslam’a leke sürmeye çalışan yobazlar. Unutmayın, Müslüman için bu dünya bir Yusuf-i Medrese, Zalimler ve Kafirler için Saadettir.

Ve Ey Yusuf-i Medrese’yi çiçeğe çeviren çiçekler, kanlarınız sulamaktadır bu bahçeyi..

Ve hunharca katledilen Mazlum ve Mustazaflar. Ülkemde sürgün olan Medrese Çiçeklerim, İslam’ın ilim yuvasını koruyup şehit olan mustazaflarım!

Sizlerin yolunu sürdürmeye devam edecek fedaileriniz vardır. Sizler rahat uyuyun Mekan-ı Kabristanlarınızda. Bir çığ gibi büyüttünüz bu davaya akın akın insanlar koşmakta bugün. Akan kanlarınız hayatlarınız vesile aracı olmaya devam edecektir.

Yaşadığım ülkede kimliğimde İslam yazıyor ama zulüm görüyorum. Ne acı bir durum ve ne yaman bir çelişki… Tutturmuş birileri kendi Avrupa-i zihniyete sahip ilke ve inkılaplarını yasalaştırıp dinini yaşayanlara zorbalık yapıyorlar.. Niye mi? Adalet ya, ismi hukuk ya?

Hukuk ve yer darlığı adı altında cezaevlerini çiçeğe çeviren yusufileri sürgünlere gönderenler! Rahat uyuyor musunuz? Evlatlarınıza bakınca onların evlatlarını hatırlayamıyor musunuz? Anne ve babalarınıza bakınca onların anne ve babalarının duygularını hissedemiyor musunuz?

Yazık çok yazık. Kalplerinizin mühürlendiğinin farkında olmayışınıza yazık.

Dağıttığınız o kadar canları, davalarından yıldırıp acizleştireceğini mi sanıyorsunuz?

Ey evangelist düşüncelere sahip Zalimler!

Unutmayınız Onlar Nemrudi yasalara karşı birer İbrahim, Lenin ve Stalin düşüncelerine sahip sapkın zihniyete karşıda Musa’dırlar.

Emir-ül muminin Ömer Medine sokaklarında gezerken yaralı bir deveye denk gelir. Görünce deveyi bu halde emir-ül müminin deveyi iyileştirmek için peşinden koşar. O sırada Hz. Ali evinden çıkarken birden bakar halife Hz.Ömer koşturuyor devenin peşinden. Bunu gören Hz. Ali, Ey Emirül Mu’minin bu saatte böyle nefes nefese kalmanın sebebi nedir? Diye soruyor. Adalet timsali Hz Ömer in verdiği cevap; Ey Allah Resulunun damadı şu gördüğün deve yaralı. Eğer ben onun iyileşmesine yardımcı olmazsam ALLAH Ahiret günü; Ey Ömer sen bunu bu şekil gördüğünde niye bu devenin yaralarına bakmadın diye sorarsa ben nasıl hesap veririm Rabbime ey Ali? Ben halifeysem her şeyden sorumluyum Rahmanın huzurunda. Bunun üzerine Hz Ali şöyle diyor: Ey Ömer sen öyle bir şey yaptın ki Senden sonra gelecek nesillere Adalet bırakmadın.

Evet; Şimdi sistemin yalakaları sizler, sizlerden yana olmayanları dağıtıp, onlara karşı adaletli davrandığınıza mı inanıyorsunuz? Bir gün vicdanınızla baş başa kaldığınızda bunları hatırlayıp vicdanlarınız sızlamayacak mı? Sizlerin cezalarına itimat etmiyoruz. Sürgünlerinize aldırmıyoruz. Bizler Ahirete sevdalı Ehl-i Sünnet ışığında yaşamayı isteyenleriz. Bunlar bizlere vız gelir. Onları sahipsiz sandınız öyle mi? Merak etmeyin bizim en güzel sloganımız en büyük sloganımız: ’’Onlara Karşı Bize ALLAH yeter’’ diyoruz.

Bizleri katledenlere göz yumup katillerini bulmakta ağır davrananlar? Bizleri üzemezsiniz, yıkamazsınız, yoramazsınız, bizler ALLAH’ın ipine sımsıkı sarılanlarız…

Selam ve dua ile

(Seyfullah GİRİŞEN) (Hürseda Haber)