Sana, Üstad Bediüzzaman Said-i Kürdi’nin “Ey kardeş!” hitabıyla seslenmeyi çok isterdim. Ama henüz o hitabı duyacak kadar yakın değilsin. O hitabın manasını kavrayacak kadar aklı başında değilsin. Ama yine de müslüman bir anne babadan ve çoğunluğu müslüman bir aşiretten olduğunu varsayarak sana acımayla karışık bir kavl-i leyyin ile nida ediyorum.

Ey yakma görevine talip olmuş bêçare!

Hangi his, hangi heyecan, seni bu felakete sevk ediyorsa evvela onu çok da önemsemediğin anlaşılıyor. Çünkü yakmak Allah’a mahsustur. Değil bir insanı karınca bile olsa hiçbir canlıyı yakmaya teşebbüs etmek insani hiçbir hisle açıklanamaz.

Menfur eyleminle yakmaya çalıştığın yer senin gibi kalbine, kafasına paslı prangalar vurulmuş zavallıların ıslahı için kurulmuş hayırdan başka gayesi bulunmayan kimselerin derneği ya da partisidir. Muhtemelen müptelası olduğun o molotof şişelerinin içindekilerden senin gibi bağımlıları kurtarmak için açılan yerlerdir.

Ve “zalim bile olsa kardeşine yardım et” diye emreden Allah Rasulü’ünün(sav) tavsiyesine uyarak kendisine, ailesine, yurduna, toplumuna, insanlığa zulmeden ve malesef kendisinden ve yaptığının şerrinden haberi olmayan senin gibilerini düştüğü çukurdan çıkarmaya çalışan davetçi erlerin mütevazi mekanlarıdır.

Seni git, at, yak diye gaza getirenlerin yüzündeki maskeler senin yüzüne doladığın kadar temiz ve ince değil. Çünkü kendi yurdunun insanını ürkütme, korkutma kaçırma kastıyla binasını yakmaya azmettirenlerin yurt severliği alkol ve esrardan alınan hazza bezer; yalandır, kafayı bulucudur, aldatıcıdır, zehirlidir, öldürücüdür.

Abdesti olmayanın namazının kabul edilmeyeceği gibi akrabası sayılacak hemşerilerine saygısı olmayanın barış, demokrasi gibi iddialarından tut; devrimcilik, özgürlük gibi söylemlerinin de hiçbir makbuliyeti yoktur.

Hem ey sola dönük sanemlere kulluğun alametiyle yollanmış talihsiz yolcu!

Allah kimsenin evine, ocağına ateş düşürmesin. Molotof attığın binanın değil ama gittiğin yolun sonu nur değil nardır. Bir müslümanın binasına ateş atanları Kahhar-ı Zülcelal herhalde güllerle karşılayacak değildir.

Kuran-ı Kerim’de ve hadis-i şeriflerde cehennem ateşinin şiddetinden bahseden ayetler, herhalde hayır kurumları açıp buralarda karşılıksız maddi ve manevi yardımlarda bulunanlar için değil, buralara zarar verenler içindir.

Ve elindekinin boomerang gibi kendisine döndüğünden gafil olan bêakıl!

Bak ne zaman nereye molotof atmışsan orada nefret ve tepki alıyorsun, köpürdükçe havaya karışıp duman oluyorsun, yaktıkça yanıyorsun, korkuttum zannediyorsun ama en çok korkan da hep sen oluyorsun, güçlendim zannediyorsun ama güçten düşüyorsun.

Yakma, yıkma, yalan ve iftira gibi karanlıklardan başka sermayesi olmayanın elbette ki korkusu Hüda’nın, hidayetin güneşidir. Attığın molotof, üflemekle söner ama, güneş üflemekle sönmez, güneşe karşı gözünü kapatan da sadece kendine gece yapar.

Elhasıl ey molotoflu davanın kurbanı!

Hür dava her şeye rağmen senin için de adalet diyor. Seni de içindeki, elindeki ve akıbetindeki ateşten kurtarmak için sabrediyor, senin için nasip olmasa bile, senin neslinden salihler çıkarmak için hala beddua değil dua ediyor. (www.amedhaber.biz)