Gürmeşe (Badina) Köyü`nde dünyaya geldi. Herkes tarafından çok sevilen biriydi. Kimseye rahatsızlık  vermiyordu. Maddidurumları çok zayıftı. Peygamber mesleği çobanlık yapıyordu. Komşusu Mahmut Kesen`in anlattığına göre köylerinde imam yoktu. Şehid gündüz çobanlık yapar, akşamları da bilenlerin yanına Kur`an-ı Kerim dersi almaya giderdi. Çobanlığa gittiği zaman da sürekli çantasında cüz taşırdı. Ayrıca kitaplar olurdu yanında. Sürekli okurdu. Çok zeki biriydi. Şehid eğitimini dağlarda çobanlık yaparak aldı diyebiliriz. Komşuları kendisinden çok memnundular: “Komşuları olarak bizler ve diğer köylüler ondan çok şey öğrendik. Bize sürekli dini sohbetler yapar nasihatlerde bulunurdu. Birçoğumuz onun vesilesiyle dinimizi öğrendik. Rabbim onun vesilesiyle bizlere hidayeti nasip etti. Rahmetli durmak nedir bilmezdi. Sürekli eğitimle ilgilenirdi. Farklı yerlerde yapılan etkinliklere katılma gayreti içerisindeydi. Örneğin, Kızıltepe merkezde bir etkinlik, bir sohbet bir ders duysa hemen koyunlarını birine emanet eder yollara düşer, yaya bir şekilde gider o programa katılırdı.” 

İlme, öğrenmeye, öğrendiği ile amel etmeye çok önem verirdi. Onun bu gayreti İslam düşmanlarının dikkatini çekmişti.

 

Kendisini sık sık tehdit ediyorlardı. Sakalları bile onların gözüne batmıştı. Bir gün PKK`liler yardım toplamak için köye gelirler. Tüm köylülerin toplanmasını isterler. Kısa bir süre sonra şehidin olduğu evin kapısı çalınır ve gelip onları da köylülerin toplanacağı eve çağırırlar. Köyden yaklaşık 70 kişi o eve toplanır. Tabi amaç yardım toplamak değildir. PKK`liler tek tek isim sorarlar ve bazılarını ayırırlar. Musa da ayrılanlar arasındadır. Bunların arasında bulanan Şehid Sabri biraz daha tecrübelidir. Ve bir şeyler olacağını anlamıştır. Onları evden çıkararak yol kenarına getirirler ve çapraz ateşle taramaya başlarlar. Bu olaydan sonra Musa, şehid olur. Şehit olduğunda 5 çocuğu vardı.

ŞEHİD OSMAN GÜNEŞ

Osman Güneş, Ğerzi aşiretinden idi. Yardımsever bir insan olduğu için hep çevresinin işleri için koşuştururdu. Bir de elinden hemen her iş gelirdi. İnşaat yapıldığında duvar ustası, kapı-pencere yapıldığında marangoz olurdu. Kısacası hangi iş için çağrılırsa koşar giderdi. Aynı şekilde İslami faaliyetleri için de aynı şekilde koşuştururdu. Bir sohbete gidilecekse haydi gidelim derdi. Yani hem dünya işlerinde başarılıydı hem de ahiret işlerinde.

90`lı yılların olayları çıktığında Silvan`daki gençlerin bir kısmı muhacir oldu. Bazı gençlerin babaları, akrabaları korkup onlara baskı yapmak suretiyle evden çıkmalarına izin vermediler. Diğer bir kısmının ise eve gelmelerine izin vermediler. “Eğer sen arkadaşlarınla olsan, cemilere gidip ders versen yahut okullarda Sofiklerle dolaşsan eve gelme” derlerdi. Bu arkadaşlar için çok zor bir hayat başladı. Xalê Osman`ın durumu biraz daha değişikti. Çünkü kendisi genç değildi. 55 yaşlarındaydı. Evli barklı ve çok çocukluydu. Yatılı Bölge Okulu`ndan emekli olmuştu. Ama o da muhacir sayılırdı. Çünkü evi kendisine fikren düşman olanların mahallesindeydi. Mahalle baskısı dedikleri şey tam da burada gerçekleşiyordu. Akrabaları dahi kendisine destek olmuyordu. Çocukları daha küçüktü. Hanımını ve çocuklarını orada bırakarak muhacir oldu. Muhacirliği de çok güzeldi. Herkes Xalê Osman`ın kendisinin evinde kalmasını isterdi.

Şehid Osman, bazen gizliden eve gidip iki gün kalırdı. Ailesini ziyaret eder, çocuklarıyla hasret giderirdi. Hatta onları oradan alıp başka bir yere göçmeyi düşünüyordu. Fakat buna imkân tanımadılar. Bir gün yine böyle evini ziyarete gitmişti. Evden çıktığında yakın bir sokakta arkadan kurşunlayarak onu şehid ettiler. Allah şehadetini kabul eylesin!