Ağıtlarım sana Yunus’um!
Seni bırakıp küfre koşana,
İmanın rengine boyanamayana..

İsyanım küfre Yunus’um!
Cennet yoluna set olana..
Girdiğin an balığın karnına;
Seni unutup dünyaya dalana..
Ama herşeye rağmen senin imanına,
Herkese rağmen senin vefana..
Hayranlığım;
Senin vefâna..

Ardından yemin olsun Rahmân’a!
O’na ve sâdık kullarına..
Halil (a.s.)’ine ve Habib (s.a.v.)’ine!
Gecenin dönüşüne,
Güneşin dürülüşüne,
O elîm günde Sur’a üfleyene...
Yemin olsun ki;
Rabbin sana darılmadı, terketmedi de!
O seni bırakmaz dünyanın sefilliğine..
Sen sabret!
Tevbe edecek her mücrim/mücrime..
Îman nur olacak yüreklere..
Bir bir dile gelecek her mev’ize;
“Yunus Hak’tandı,
Rabbim onu affeyle!”
Sen girince balığın karnına;
Nisyandan sıyrıldı her saniye..
Dua oldu senin zikrinle..
Rahmet yükledi heybesine;
Îman etti her kelime..

Her dem selam olsun Yunus’a..
Onu yutana!
Zikrine mazhar olana..
Ve o duaya!
“LA İLAHE İLLA ENTE SUBHANEK! İNNİ KUNTU MİNE-Z ZALİMİN..”

Meva Karakaya / İstanbul (Kağıthane) - Yaş: 17