Yürümek için yolumuzda İslam dedik her defasında... İslam içindi vazgeçtik, dünyadan değil belki yeri geldiğinde ukbadan, vazgeçtik candan canan’dan... Vazgeçtik Mecnunlardan Leylalardan... Dağ delmedik Ferhat gibi bizim sevdamız dağlar delmelik değildi. Sevdamız kuyuda, zindanda, can verdiğimiz kanımızda. Bizim davamız sevdamız vücudumuzun her hücresinde... Gerekirse dağı deleriz, gerekirse zindanları dize getiririz. Biz sevdamızı biz davamızı yüklendik değil zindanlar değil sürgünler dünyayı bize zindan etseler yine biz dönmeyiz verdiğimiz sözümüzden... Rahman’a biat ettik her defasında ölmek için. Hep davasında ölmek için ruhumuz söz verdi kalu belada bedenimiz gün geldiğinde vefa etmek için... Biz iman ettik tüm peygamberlere! İman ettik şehit Yahya nebiye hak uğrunda baş veririz ama zalime boyun eğmeyiz. Korkumuz yok ölümden, ölümü öldüren bir sevdaya sevdalıyız. Hangi korku korkmaz bizden? Ne ile korkutabilirler ki bizi canımızla mı? Vermeye hazırız davamız için... Malımızla mı? Dünya zaten değil mü’min için... Bu yüzden korkarlar mü’minden, kaybedecek bir şeyi yok! Ya arzuladığı Şehadet! Ya gaye ettiği İslami Hakimiyet..!

Hifa Rühefza / Şanlıurfa - Yaş: 23