Her zamankinden daha farklı yankılanıyordu Susa`da ezan nasılda yanık yanık okuyordu imam.. Adeta şehadete çağırıyordu.Ezanı duyan şehadete gider gibi camiye gidiyordu. Namazda bağlandı eller eğildi beller rükuya gitti o nurlu alınlar her zamanki gibi Rablerine teslim olmuştu bedenler… Ve zalimlerin sinsi ayak sesleri işitildi..Oysa camide olanlar aynen Erkan bin ebil Erkam’ın evinde okunan ayetleri okuyordu. Yaklaşıyordu şehadet adım adım.. Camiye ayakkabı ile giriyordu gözü dönmüş caniler.. Ve her zamanki gibi zulmü ve zilleti kabul etmedi Hüseyin ve Abdulhaluk.. sıraya dizildi on dört nazenin beden cami avlusunda. Kurşunlar saplanıyordu mazlum bedenlere. Sessizlik hakim olmuştu kara geceye.. Ve Rablerine verdikleri sözü tutmuştu yiğitler. On güzel insan adaklarını yerine getirmişti. Ve cami avlusunda küçük bir kızın dudaklarından dökülen şu ibretamiz söz ZALİMLER İÇİN YAŞASIN CEHENNEM…Ve zihinlere düşen şu ayet yanan yüreklere su serpiyordu.`` Gevşemeyin, üzülmeyin; eğer (gerçekten) iman etmişseniz en üstün olan sizlersiniz.`` (Al`i İmran 139)

Abdulhalık Han / Diyarbakır – Yaş: 21