Ey insan şimdi dur ve kendi halini düşün… Etrafından ümidini kestin mi? İnsanlara suçu atıp, herkes menfaat peşinde mi diyorsun? Artık samimiyet, paylaşım, merhamet, yardımlaşma, sevgi ve saygı bitti mi diyorsun? Huzur eskiden vardı şimdi kalmadı mı diyorsun? Komşuluk öldü mü diyorsun? Herkes menfaatçi bari ben kendime dinimi yaşayayım mı diyorsun? Dur ey kardeşim! Dur! Allah bilir daha neler diyorsun ama Dur! Her şey senle başlar… Dur ve düşün insanlar neden böyle? Senin gibi insan değil mi onlarda… Evet, onlarda insan ve onlarda seninle aynı düşüncede… Hani paylaşım, samimiyet, yardımlaşma, sevgi ve saygı istiyordun o zaman şimdi bunlara kendinde başla… Sen kendi derdine o kendi derdine öbürü kendi derdine düşerse zaten bunlar biter… Sen ne istiyorsan bir bak istediğin şey sende ne kadar mevcut… Hani din istiyordun ya hadi başla o zaman kendinde uygulamaya… Sen kendinde hakkıyla başlamazsan ailende bunlar biter, ailende biterse toplumda da biter… O zaman huzur kimde kalır? Ben cevap vereyim sana… Huzur dini gerçekten yaşayanda kalır… Huzur din`i yaşayan insanda, onun ailesinde ve onu örnek alan çevresinde kalır…

Sende insansın ve sende aynı fıtrat üzere yaratıldın o zaman artık bırakalım benlik derdini ve düşeceksek bir derde o dert bile bize huzur versin… Bu neydi başıma geldi diyeceğine, keşkeler dilinden döküleceğine Allah beni unutmuyor desene, her haline, her gelen derde, sıkıntıya şükür edip Rabbim beni seviyor desene… Benim başıma ne gelirse kendime hep şu kelimeyi söylerim “Ne kadar ağır imtihan eşittir o kadar Allah`ın sevgisi…” Biz imtihandayız… Sıkıntı olmazsa imtihan olmazsa neye varız bu dünyada… Dertler bize sıkıntı değil mutluluk versin… Her şeyi Allah için yapmalıyız, insanlar veya menfaat için değil…

İnsanlar değişsin istiyoruz hadi o zaman kardeşler başlayalım Devri İslam Devri yapmaya… Kalın huzur dolu İslam’la…